Van de kop in de wolken weer met beide benen op de grond..
Het zou nu echt zomer moeten zijn. Helaas is het bij het ontwaken druilerig en gewoon koud. Maar hebben we ook koude kleren? Thermospullen leek zo'n ver van je bed show als je vertrekt in een hittegolf. Dan kan je je nauwelijks voorstellen dat het ooit nog weer kouder wordt. Nou … dat kan dus wel.
Gelukkig hadden we wel 1 deeltijdtrui mee en in maastricht gelukkig 1 erbij gekocht. We hadden teveel 'ontspuld'.
Beetje ontbijt gemaakt. Beide niet al te fit en vrolijk door t zware gisteren-avontuur. Dan toch maar weer inpakken en de fiets opladen. We moesten een video maken van het optuigen van de fiets dus Freerk In de gang gezet op een stoeltje met camera en hoppa… ook weer klaar. Hopelijk kunnen ze er iets mee. Dan fietsend het hotel uit, alweer😁.
We begonnen met het levensgevaarlijk oversteken van een snelweg… en daar gingen we vanuit de wolken weer naar de wereld op de grond… zoooo steil, niet normaal. Konden we soms met de fiets niet naar beneden. Hebben we dat gisteren allemaal gefietst, geploeterd? Onvoorstelbaar. Wat zijn wij een bikkels 😊 ( en dom om van ons pad af te gaan) jemig, en wat kunnen we in Nederland blij zijn met onze gave fietspaden. Daar is het fietsen met de rolstoelfiets niet zo zwaar. In België is het andere koek. Wegen zijn ontzettend slecht. Freerk is bij tijden net een milkshake. Ook moet je fietsen op voetpaden die dan weer te smal zijn of opengebroken of gewoon een boom in het midden. Gekke Belgen hoor.
Nadat we de Maas weer hadden bereikt was het vanmiddag een vlakke weg met ontzettend veel stinkende industrie. De feestvreugde werd ook niet verhoogd door alle regen en omleidingen. Sommige stukken zijn wel mooi en kunnen we vaart maken. Tot dusver imponeert de EuroVelo 3/Maasroute niet echt.
De dorpen en steden hebben ook een heel andere uitstraling dan wij gewend zijn. Het is er zo somber, slecht onderhouden en niet 'gezellig'. Als je al een fleurig tuintje en gezellige vensters ziet zijn het Nederlanders 😅
We zijn koud en nat geregend en we vonden dat we wel iets warms hadden verdiend en wilden een klein broodje met koffie of thee bestellen.
Dus lunchen in Tihange. Euh… ow ja alles in het Frans. Nou er was wel iemand die het kon vertalen. Euh… vlaams is ook buitenlands dus we zeiden gewoon ja… op wat? Je ne sais pas… voor veel geld werd een voorafje geserveerd… ieks... garnalen (ow jee, waar waren we terecht gekomen?) en later werden ieder twee gehaktballen 🤢 met salade en frieten geserveerd. Maar goed, als je nat en koud bent doe je wat. Patat ging goed maar 'gehaktballen' gingen naar Freerk en 1 stiekem meegenomen in zn hoedje… whahahaha. Buiten had hij door de warme bal weer een warm hoofd.
Lachend op de piepende fiets gestapt en daar gingen we weer. Tja hij piept… en nu? We zullen zien. Misschien was de fiets ook moe😛. Hij staat nu naast een piano in een mooi kamer en wie weet kunnen ze samen muziek maken.
Dan op zoek naar een slaapplek. Het werd hotel Meuse en Soie in Sclayn een sjieke bedoening. We reden er eerst voorbij want dat kon toch niet? Toch maar ff terug en aanbellen. Bleek wel goed te zijn. Maria nog even praten tegen de prijs want Google zei iets anders dan de mevrouw aan de deur. ( ik blijf een Nederlander natuurlijk🤗) Zij kwam er later op terug en voor minder geld mochten wij overnachten.
Gave kamer. Of eigenlijk 2. Aparte eetkamer en douche/wc en slaapkamer. Erg leuk gedaan. Daar gelijk maar even heet douchen met de kleren aan en gelijk wassen en iets warms te drinken.
Verwarming is hier aan dus alle spullen hangen nu mooi te drogen.
Nu weer opladen voor de dag van morgen. Geen idee waar de piep in de fiets vandaan komt. Fietsenwinkels zie je hier niet duzzzz….