In een druilerige stad wakker worden is niet wat we hoopten maar we moeten het ermee doen.
Eerst maar eens rustig inpakken en eten. Maar ook de route plannen met ons beide. En dat is gelukt.
Nu alles in omgekeerde volgorde weer rijklaar maken. Eerst rolstoel van 2de verdieping volladen en naar beneden brengen, daar alles in de lobby, dan Freerk en de rest halen, weer naar beneden en dat weer uitladen, fiets halen die in een hokkie opgeborgen was en die erachter klikken. De hoteldeuren zijn stuk en draaien niet dus via de nooddeur eruit. Raar klein deurtje voor ons. Dat betekent op de vierkante meter alles optuigen. Pffff… zweet staat alweer op mn rug. De regen tegemoet.
Regen… dus regenjas. Oepsss… dus op zoek naar een regenjasje voor weinig. (trouwens als iemand dit leest en mijn rode regenjas nog in huis heeft omdat ik t weer eens ben vergeten… ) Bever hadden alleen dure, bristol alleen dikke zware en dat moesten we maar niet doen. Gelukkig was t droog toen we weggingen en eigenlijk was de jas helemaal niet nodig. We hadden heerlijk fietsweer.
Gisteren al gemerkt dat de rechter rem niet zo okee meer werkte dussss…. Ja hoor… ff bezoekje fietsenmaker. De fiets denkt nu echt dat t zo hoort maar gelukkig dat we dat hebben gedaan want we kregen toch heuvels en afdalingen… pffff. Gelukkig wisten we dat nog niet op dat moment anders waren we gewoon niet vertrokken.
We wilden de Maasroute volgen tot aan de aansluiting met de eurovelo 3 fietsroute
Maar waar begint deze? Zou toch eenvoudig moeten zijn toch? Uiteindelijk zaten we weeeer boven op de Pietersberg 🥵🥵. Omdat we gevraagd zijn bewegend beeldmateriaal aan te leveren van onze tocht hebben we een wandelaar gevraagd ons ff te filmen toen we de berg op gingen, ik duwend en Freerk op t zadel… We hebben nog een keer t Pieterpad beëindigd… hahaha. Maar via de maasroute er weer af. Heeeeeeeel steil. Er waren 2 wandelaars die ons hebben geholpen door aan de bagagedrager te gaan hangen… als we die engeltjes toch niet hadden onderweg….
En dan kom je bij een mega complex met kranen op de kade enzovoort. De ENCI volgens mij staat dat voor eerste nederlandse cement industrie maar inmiddels gesloten en in handen van Natuurmonumenten en dat werpt weer andere vruchten af dan cement. Ze willen er graag Nederlands erfgoed van maken.
En opeens waren we in België. Niks van gemerkt dat we van rood naar oranje waren gegaan… of was t nou van oranje naar rood? Of is alles alweer groen? In elk geval, we waren er zonder grensgedoe. Lekker relaxt verder langs de Maas. Relaxt??? Ik schrik van dat woord. Iets nieuws op onze tocht...
Veel industrie, nog meer industrie, nog grauwere industrie en vieze industrie. Gek genoeg was t eerst wel grappig om zoveel grote machines en gebouwen te zien, grote opslagbulten en hopen stenen en grond. Maar na paar uur word je er gek van. Lawaai, vieze lucht, grauwe gebouwen, oude huizen met vieze muren. Ik vind t zooo anders als in Nederland. Het lijkt alsof niemand ook meer zin heeft om het gezellig en kleurig te maken.
Ook in Luik zelf is het best grauw en troosteloos ondanks waterig zonnetje.
Toch bijzonder om dat ook gezien te hebben.
De fiets hield zich goed en af en toe konden we weer even lachen en hoefden we niet meer alleen aan de oei-wat-is-dat-nou-weer-voor-geluid-fiets te denken. De billen konden ontspannen en de hoogtes waren verleden tijd… toch Freerk? Tja hoogtes zijn slecht zichtbaar in route apps. Heel erg jammer.
Rond 15 uur plekje zoeken om te slapen. Nog ff avondmaaltijd halen, zowaar een Aldi gevonden en dan snel naar het slaapplekje… ahum… 2 uur later worstelden we nog bovenop bergen die alleen maar naar boven gingen, 15 procent of nog steiler. Duwend, zwoegend en scheldend ( in het kader van hoe hou je t samen gezellig) en de ketting die er weer afvloog (derailleur is nog okee hoor meneer Medipoint😉, gewoon onze fout door de frustratie en moeheid). Nooooit ging hij naar beneden. Freerk wist de route… uitgezet door Google maps. Volgens mij slapen we nu in de wolken, dat kan niet anders…
Maar toch ook weer overleefd… Fiets staat in het hotel in de wolken en wij koelen af voor de tv, eten maken, heeeel lang douchen om spierpijn te voorkomen en mn knie soepel te maken (sorry Yarick, ik wil ff geen milieusparende opmerkingen van jou 🤪) en verder even niks. Kan geen hoogte meer zien en snap nu dat mensen hier geen fiets hebben. Morgen snel weer terug naar de Maasoever. Berg af!