door Maria
•
16 dec., 2022
Hoe gaat het nu met ons? We zijn nu 2 weken thuis. Onze monstertocht is aan het indalen. We praten veel over hoe het was en hoe mooi het was. Ook met name over waar het 'mis' is gegaan. Waar begonnen de scheurtjes? Ik had al snel niet echt meer trek in eten. Maar reserve genoeg toch? Maakte me er geen zorgen om. En de eerste 7 weken voelde ik me sterk en onoverwinnelijk. Heerlijk. Mooi weer, schitterende omgeving, elke dag nieuwe dingen. Super. In Spanje werd het zwaarder ondanks dat Kees ons af en toe over hoge bergen heen bracht. Door de bizarre temperaturen, teleurstellingen van lekke banden, onderschatten van de hoogtes en de foute routes die we hadden werden de scheurtjes groter. Op een dag had ik gekookt maar meer dan 2 hapjes kon ik niet eten, ik zat vol… en dat na een dag zwaar fietsen. Toen wist ik dat er iets niet oké was. Ik schrok er best van want wat nu? Terug? We waren op 200 km. In overleg met vrienden toch besloten door te gaan. Totdat het op 47 km voor Santiago helemaal mis ging en ik op de eerste hulp kwam. Na een ruime week relatieve rust toch Santiago 'gehaald'... niet de aankomst die we voor ogen hadden. Geen feestelijk gevoel, geen trots, geen kathedraal bekijken… Het was gewoon te zwaar geweest. Echt ons laatste molecuultje energie verbruikt. De terugreis was zwaar voor ons beiden. Freerk werd zieker en wonden begonnen te ontsteken, ik was totaal overprikkeld en zat met zonnebril en noise cancelling op mn oren in de bus en was niks waard nadat ik ook nog in een ziekenhuis in Frankrijk terecht was gekomen. Zo bracht Kees Krukkie en Krakkie veilig naar huis…. Heeeel langzamerhand, onder de vele bossen bloemen en felicitatie kaartjes komt nu het besef wat we hebben gedaan. Trots? Zover zijn we nog niet. Gek genoeg overheerst nog de laatste zware periode en allebei zijn we nog niet de 'oude'. We nemen lekker de tijd en gaan bezig met ons 'boek' ( is nog een verrassing) over onze camino en als we de fotos bekijken sijpelt langzaam het positieve gevoel binnen en komen de mooie verhalen los Deze camino is echt een 'weg' geweest met bergen en dalen, net het echte leven….