Blogopmaak

Nieuw record!

Maria • aug. 24, 2021
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop
  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

Ping, dat was weeeeer een spaak… dat wordt weer een date met Medipoint…


Maar laten we met wat leukers beginnen. 

We zijn gisteravond na onze ienieminipizza (blijkbaar hebben ze in Sneek niet zo grote eters) gaan douchen, geprobeerd 'Wild op de Veluwe' te kijken maar als een blok in slaap gevallen. De zwijntjes en burlende herten moesten maar even hun eigen gang gaan…

's Morgens wilden we graag vroeg vertrekken en Jos had beloofd om al vroeg ontbijt te maken. We waren al op tijd ingepakt en zaten te wachten op onze ochtend maaltijd... Communicatieprobleempje. Al 't heerlijks stond beneden op ons te wachten. En wij maar denken dat ze zich had verslapen.

Ik

Na lekkere broodjes zijn we vol goede moed op stap gegaan voor de 80 km van vandaag. We waren nog geen 100 meter van het logeerhuis … ping… dat was 1. Pfffff… even zuchten en overleggen wat te doen. Ach we raken eraan gewend. Met het nummer van Medipoint in t geheugen zijn we gewoon doorgefietst. We kunnen na nummer 2 ook wel bellen. Eerst naar Ijlst. Leuke route en in t stadje aangekomen natuurlijk op zoek naar 'dé Stimpel'. Sta ik daar in t hotel waar je moest laten stempelen denk ik dat Ijlst er niet op staat. Ik zoeken… mannetje in een deuk. Ijlst is weg… gekke friezen… noemen ze t Drylts… 🙄 lijkt er niet eens op…

Na de fontein die ook hier natuurlijk op de foto moest, iets met vlinders en bloemetjes (niet alles spreek iedereen tot de verbeelding), vervolgen we de route door de groene bordjes te volgen. En wat gebeurt er? Zijn we na een klere eind van 19 km weeeeer in Sneek. Weeeer langs die fontein met zn hoorn des overvloed. Nou weet ik t wel hoor… Duitsers maken geen grapjes, friezen wel… mafkezen.


Maar toen toch route gevonden naar Sloten. 

Onderweg kwamen we een gigagrote kerk tegen… in Sint Nicolaasga. Net op dat moment werden buiten de bordjes opgehangen dat je het mocht bezichtigen. Gaaf een beetje een camino- gevoel dus toch maar even kijken. En we mochten ook hier met de fiets naar binnen. Blijft toch wel gek idee maar wel leuk dat Freerk ook ff kon genieten van echt een mooie sfeer. Ik heb nog gezocht naar Jacobus maar die was er niet. Buiten toen we weg wilden rijden was er een mevrouw die ons wees op een speciale grot die is nagebouwd van Lourdes. 

Bijzonder. We wilden ook tijdens onze reis naar Santiago ff afslaan en in Lourdes op visite bij Bernadette. Dat hebben we nu ook een beetje gedaan. Mariagrot heet het… hmmm… en bovenin in een nis stond een beeld van Maria met om haar hoofd de woorden: Ik ben de onbevlekte ontvangenis… tis maar dat je t weet. 😁 Natuurlijk heb ik ook een kaarsje gebrand voor mn moeder. 🥰


Toen waren we echt in Sloten.

Erg leuk stadje, gezellig en heerlijk geluncht. Iedereen zat langs het water te genieten van het stralende weer. Er was ook daar natuurlijk gisteren ontzettend veel regen gevallen.

Vanuit onze lunchlocatie hebben we Medipoint weer ingelicht dat ze weer acte de présence kunnen geven. Vanavond in Stavoren. Date met 't fietsie. 

Daar natuurlijk ook de fontein weer ff bewonderd. Een beetje wat je van een fontein verwacht… water wat naar beneden loopt… 


Van Sloten naar Stavoren was bijzonder en afwisselend. De 2de 'ping' kwam al snel. Wat is wijsheid? Geen idee maar we waren bijna op de dijk en we besloten door te rijden. We hadden een ontzettend mooie route door een bos, slingerpaadjes en erg smal. Toen we t bos uitkwamen was daar ineens t Ijsselmeer. Wauwwww….


Heerlijk langs t water gefietst en pauze gehad in Laaxum, de kleinste Vissershaven van Nederland. Geen visser gezien maar het was dan ook maandag… wasdag…

Onderweg echt genoten van de zon op t water en de wind in de haren. Mooie herinnering voor lastige tijden. 


In Stavoren aangekomen toch maar ff boodschappen doen, salades om te eten, de 3de ping en op zoek naar ons slaapplekje. Een schattig klein huisje met schattig klein kamertje boven. Alle bagage omhoog gehesen via een smal, klein schattig trappetje. De fiets moest voor de deur omdat het steegje zo schattig smal was. Hahaha… lief mens daar die haar huisje ter beschikking stelt. En gelijk veel gedoe over zich heen kreeg, de date met medipoint, Freerk kreeg erg veel pijn, doktersdienst etc. 

Maar alles weer opgelost en om de fiets te testen ben ik maar alleen op stap gegaan. Wat een mooie boten en zonsondergang… gezellige drukte. Hier zou ik graag nog eens terugkomen om eens langer rond te kijken. 


Eten is er beetje bij ingeschoten dus morgen veel meeslepen op de fiets. We moeten er morgen vroeg uit want onze gastvrouw gaat al vroeg de deur uit. Wordt ook weer lange dag voor mijn beentjes. Vandaag ging zomaar goed. Voor t eerst 80 km op de teller… 

Morgen nieuwe dag… nieuwe kansen




door Maria 19 dec., 2022
14 nov 2022 Na een heerlijk diner,een nacht zonder bijgeluiden, een heerlijke douche en een verwenontbijtje reden we vanuit het hotel de koud tegemoet. Het leek zo mooi maar om 10 uur kwamen er nog witte rookpluimpjes uit de mond als je uitademt. Aan het begin werden er nog fotos gemaakt en plannetjes over een gezellige lunch in het zonnetje. We hadden er goed de vaart in mede door de snelheid was het zooooo kkkkoud. Mn benen gingen als een dolle in het rond en mn hoofd was al thuis bij een warm dekentje, de katjes en een warme kop soep. Dus werd het vandaag een rechte lijn naar huis. 'Even' van Exloo naar Haren gefietst in 3 uurtjes… nu eerst ontdooien… https://www.relive.cc/view/vPOp3D7zyRv
door Maria 16 dec., 2022
13 nov 2022 Na een nacht vol bijgeluiden gooide een eekhoorntje er maar een vrolijke noot in. Als iedereen tegelijk wilde douchen zou de verzorging van Freerk een uitdaging worden dus al vroeg slopen we over de gang op zoek naar onze studentikose wc en douche. Gepropt in de doucheruimte benam de stoom al snel de adem en na elke opening te hebben gespoeld en gepoedeld slopen we weer in polonaise naar de kamer alwaar de plaksessie kon beginnen. Daarna in polonaise van de trap naar het biologisch-vegetarisch-zelfgemaakte ontbijt. Superfijn! En dan is het weer inpakken, alles naar beneden slepen en de fiets weer optuigen. Na een warm afscheid van de herbergmensen starten we de ' 'motoren' en volgen we de route naar Exloo. Freerk zit voor mij op zn troon en zn wapperende haren slaan me in t gezicht… huh? Ow nee, het zijn de spinnewebbetjes die door de lucht zweven, miljoenen draden die nu zichtbaar zijn door de nevel en de zon. Grandioos, complete webbenetten over de velden. Beschenen door de zon lijkt het wel een haarnetje die over de aarde gespannen is.  Ook krijgen we door de nevel en stralen een heerlijke zonnedouche. Onderweg mooie mensen gesproken, bossen en weidse vlaktes gezien, Orvelte bezocht en uiteindelijk aangekomen bij een hotel waar we met bon een superaanbieding hadden en ons onderdompelen in luxe met een eigen badkamer😁 En de zon fietste met ons mee totdat hij afscheid nam met schitterende kleuren met de belofte voor morgen dat hij z'n best zou doen er weer bij te zijn.
door Maria 16 dec., 2022
12 nov 2022 Op de fiets reden we vanmorgen door een kleine wereld. Verder dan een paar meter konden we niet om ons heen kijken. Je hoort de ganzen maar ziet ze niet. Je ruikt rook maar waar komt het vandaan? Alsof je in een bol zit waarin de rest van de wereld naar buiten toe langzaam vervaagt. Alleen waar je op dat moment was ontvouwde zich jouw wereld van het moment. Verstillend. Leven in het nu? Na een tijd in deze mooie beperkte wereld te hebben gefietst gaat deze bol toch benauwen, je wil weer de ruimte. Helemaal als je onderweg hoort dat 'een paar kilometer verderop' de zon is gesignaleerd. Ons plan was naar het noorden te gaan, richting Eernewoude maar nadat we in Roden naar de 'oude Vrijbuiter' zijn geweest zijn we toch maar naar 'beneden' afgeslagen, de zon tegemoet. En warempel, de zon deed z'n best om met zijn stralen de mistige zaken te vinden en langzaam likte de zon alle nevel weg, zo mooi te zien door de kalende bomen die de stralen niet meer tegen konden houden. De nevel hield zich aan de bomen vast en verstopte zich in het veld maar de zon had geen genade. Ook de schuilplaats van de dieren in het bos werd langzaam verraden en boven de mist verschenen de kopjes van de reeën. De temperatuur schoot omhoog en het zonnetje speelde met de overgebleven blaadjes aan de bomen. Onder ons trok een deel van Drenthe voorbij. Sinterklaas en pieten gespot bij een geheime locatie en na de gebruikelijke foto's en uitwisseling van pepernoten gingen we weer verder. Na vele vergeefse pogingen om een slaapplaats te krijgen kregen we een plekje in een herberg. Hoe ironisch als je Maria heet, er was wel plaats in de herberg! We moesten nog een behoorlijk stuk fietsen en de zon was op stap met de maan en het werd erg donker. De overgebleven nevel spreidde zich snel uit en maakte gebruik van de temperatuur die kelderde tot vrieskou-achtige laagtes. In het pikkedonker en in gezelschap van witte wieven kwamen we verkleumd in onze herberg aan. Liggend op een zolderkamertje met op de gang een deelwc en een deeldouche voelen we ons student… we studeren levenskunde. En laat nu deze herberg een mooie naam hebben: 'herberg Het volle leven' En nog steeds blijft fietsen zoooo leuk… 
door Maria 16 dec., 2022
Hoe gaat het nu met ons? We zijn nu 2 weken thuis. Onze monstertocht is aan het indalen. We praten veel over hoe het was en hoe mooi het was. Ook met name over waar het 'mis' is gegaan. Waar begonnen de scheurtjes? Ik had al snel niet echt meer trek in eten. Maar reserve genoeg toch? Maakte me er geen zorgen om. En de eerste 7 weken voelde ik me sterk en onoverwinnelijk. Heerlijk. Mooi weer, schitterende omgeving, elke dag nieuwe dingen. Super. In Spanje werd het zwaarder ondanks dat Kees ons af en toe over hoge bergen heen bracht. Door de bizarre temperaturen, teleurstellingen van lekke banden, onderschatten van de hoogtes en de foute routes die we hadden werden de scheurtjes groter. Op een dag had ik gekookt maar meer dan 2 hapjes kon ik niet eten, ik zat vol… en dat na een dag zwaar fietsen. Toen wist ik dat er iets niet oké was. Ik schrok er best van want wat nu? Terug? We waren op 200 km. In overleg met vrienden toch besloten door te gaan. Totdat het op 47 km voor Santiago helemaal mis ging en ik op de eerste hulp kwam. Na een ruime week relatieve rust toch Santiago 'gehaald'... niet de aankomst die we voor ogen hadden. Geen feestelijk gevoel, geen trots, geen kathedraal bekijken… Het was gewoon te zwaar geweest.  Echt ons laatste molecuultje energie verbruikt. De terugreis was zwaar voor ons beiden. Freerk werd zieker en wonden begonnen te ontsteken, ik was totaal overprikkeld en zat met zonnebril en noise cancelling op mn oren in de bus en was niks waard nadat ik ook nog in een ziekenhuis in Frankrijk terecht was gekomen. Zo bracht Kees Krukkie en Krakkie veilig naar huis…. Heeeel langzamerhand, onder de vele bossen bloemen en felicitatie kaartjes komt nu het besef wat we hebben gedaan. Trots? Zover zijn we nog niet. Gek genoeg overheerst nog de laatste zware periode en allebei zijn we nog niet de 'oude'. We nemen lekker de tijd en gaan bezig met ons 'boek' ( is nog een verrassing) over onze camino en als we de fotos bekijken sijpelt langzaam het positieve gevoel binnen en komen de mooie verhalen los Deze camino is echt een 'weg' geweest met bergen en dalen, net het echte leven….
door Maria 01 dec., 2022
31 okt 2022 En nog een dagje met mooi fietsweer... vanuit Lhee naar onze eerste meefietser van langer geleden, naar Santiago, Marchel Tissingh gefietst die een uitgebreide lunch had verzorgd, super leuk. Toen door naar Ossenzijl... euh... ineens waren we in Giethoorn... ach, ook leuk. Na afgesloten bruggetjes, een pontje die we zelf moesten bedienen en een giga omweg zojn we toch in Ossenzijl aangekomen. Hier hebben Kees en Djinx ons weer opgepikt. Super leuke tocht ookal heb ik me behoorlijk opgewonden over het kapbeleid overal onderweg... zooooo bizar... complete kaalslag. Zooooo sonde... wie bedenkt dat toch, iemand achter een bureautje denk ik. Jammer dat morgen het mooie fietsweer op is anders waren we langer onderweg geweest. Een pizza maakte het thuiskomen weer helemaal goed.
door Maria 01 dec., 2022
30 okt. 2022 Als het zonnetje tevoorschijn komt op het weerbericht dan krijgen we weer visioenen van fietspaden duzzzzz.... we zijn vandaag maar weer opgestapt en zomaar ergens heengefietst. Uiteindelijk met mooie omweggetjes na 71 km in Lhee uitgekomen. Drenthe is mooi, het zonnetje warm, de takkethee en koffie lekker en de kunstwerken in het landschap en in galerietjes zeer inspirerend. Eerst lekker uitrusten en morgen zien waar "ergens" dan ligt...
door Maria 01 dec., 2022
24 oktober Vandaag de grensroute tot Haaksbergen afgemaakt. Wat weer een heerlijke omgeving. Mooie natuur, leuke buurtgemeenschapjes en dorpjes. Gisteren nog vergeten te vertellen maar we hebben een Wielewaal gezien!! Wat een bijzondere vogel!! Kees was weer zo lief ons weer te komen halen. Wat een kanjer! Net weer thuis. En er komt meer mooi weer... tada…
door Maria 01 dec., 2022
23 okt 2022 En omdat we gisteren geen bereik en geen wifi hadden, nog een route. Deze is van vandaag. Super route, alweer, langs zoveel verschillende landschappen en dorpjes. Soms lijkt t alsof hier de tijd heeft stilgestaan. Soms ook stukken in Duitsland gefietst, toch een andere sfeer dan in Nederland terwijl t soms maar een paar honderd meter uitelkaar ligt. Na bijna 75 km was de accu bijna leeg dus via een paar erg nieuwsgierige jongentjes die alleen maar denekamps spraken zijn we naar het hotel gebracht. Ze vroegen of wij geen auto hadden... toen wij zeiden dat we wel een auto hadden vonden ze het nog raarder dat we gingen fietsen... 😂
door Maria 01 dec., 2022
22 oktober 'Landen' is nog steeds lastig dus maar weer op de fiets gekropen. Heerlijke route langs de grens met Duitsland. We waren gekomen tot Emmercompascuum dus Kees heeft ons daar weer afgezet. Net als vorige route had ik weer t idee dat t saai zou zijn. Wat heb ik me vergist! Zoooo gaaf en afwisselend. Foutje gemaakt met boeken van een overnachting dus moesten we in t donker nog ff 10 km naar Emlichheim in Duitsland....pfffff....
Eerdere blogs
Share by: