Ons nachtje in het schattige kamertje was een heftige. Freerk kreeg in de loop van de uren erg veel pijn en was zijn 'zware pillen' vergeten. Dus overleg met de huisartsenpost. Nadat alles was geregeld kon ik wel even naar Sneek fietsen om ze te halen… 🤪DAAR KOM IK NET VANDAAN….😱
Ik wil veel voor hem doen maar met 80 km op een rolstoelfiets in de benen dacht ik dat toch ff niet…
Dus vele paracetamolletjes en wachten tot 8 uur 's morgens. Niet veel geslapen...
Ook moesten we er al op tijd uit omdat de gastvrouw weg moest. Ik vind dat wel lekker, duurt de dag lekker lang en uitslapen ben ik toch ergens in mijn leven verleerd.
Heerlijk vroeg op t fietsie die weer lekker liep te snorren met haar nieuwe spaakjes en geoliede remmetjes.
Nog even snel naar de fontein van Stavoren. Een vis… hoe komen ze er toch op. 😉
De zee geeft en de zee neemt… ik heb me toch ff laten pakken door die vis. Natuurlijk mag je er niet in… waarom eigenlijk niet. Ik denk dat ik iets zou maken waar je in elk geval mee kan spelen. Zonder bordjes dat t niet mag…
Maar okee… het is een leuke vis en er is water.
Onze vriendenopdefietsbuurvrouw uit t schattige huisje was er ook. Zij ook vroeg uit t schattige huisje gezet natuurlijk en moest wachten op haar fiets die pas om 10 uur open ging...
Toen in gestrekte draf naar Warns, de date met de huisarts. Ik heb mijn date met t vrouwtje van Stavoren hiervoor moeten cancellen. Na gedoe om receptjes en gewacht eindelijk onderweg richting de route. Leuk stuk vandaag wat betreft de stadjes. Oa Hindeloopen en Harlingen. Wat een gezellige centra, mooi weer, veel mensen en volle terrasjes. En natuurlijk overal 'stimpeltjes'. We moeten er nog eentje en dan hebben we t gehaald!
In Bolsward nog een soort afgebrande en herbouwde kerkwatgeenkerkmeeris bekeken. Gave shootplek voor foto's. Dat waren ze ook aan het doen. Promofoto's voor 3 gitaristen. Ik moest natuurlijk denken aan dat dit een een gave plek is voor bodypaintfoto's. Even vastleggen
Overal natuurlijk ook de fonteinen gezocht. Wederom verschillen de smaken maar ik werd weer warm van 'de Walvis' in Harlingen. Al vind ik dat het een klere eind fietsen is. In alle stadjes netjes in het midden maar Harlingen heeft het in de zee, bij een lange pier. Met rolstoelfiets toch weer eind fietsen maar was de moeite waard. Gelukkig waren we daar want er was een scootmobielmannetje gevallen en wij hadden een mini-ehbo-dingetje mee. Mannetje weer in elkaar geplakt en op scootmobiel gehesen en daar ging hij weer… als nieuw...
De makers maken kunst waarin ze de meedogenloze en gewelddadige uitbuiting bekritiseren van mens en natuur door het globale politiek-economische systeem.
Ik vind dat mooi, kunst met een boodschap die haakt aan mijn ideeen.
De fietspaden waren niet gezellig. Op de lange duur wil je wel eens weer bomen of zo ipv de geweldige uitgestrektheid van dit landschap.
We wilden ook nog Franeker doen vandaag maar dat werd teveel. 75 km is eerst genoeg. Op naar ons slaaplekje. En dat was een verrassing… een compleet voorhuis met slaapkamer, zitkamer, keuken en badkamer. Alles alleen voor ons. Pfffieuw… en we mochten vegetarisch meeeten. Helemaal geweldig, lekker in de tuin.
In de tussentijd had t fietsie weer een date met de Medipoint voor weer een nieuw spaakje en nieuwe remmetjes.. ow ja helemaal vergeten want we wennen er al aan… er was weer een spaak gebroken 😶… zeg maar niets meer…
Nu rust en een groot huis terwijl je eigenlijk liever in t bed ligt… maar ja… toch maar de woonkamer gebruiken, ook gezellig toch? Liggen we te slapen op de bank… tssss… ik denk dat we deze scène gaan verplaatsen naar de slaapkamer.