Gezellig tikt de regen op het dak van ons slaaphuisje van vannacht. Heb je lekker geslapen vraagt een mevrouw van het andere huisje in het bijgebouwtje? Nou, nee, niet echt.
Ze was verbaasd.
Ben ik dan zo'n zeur? Hadden de muggen zich alleen verzameld in ons huisje om aanvalstrainingen te oefenen?
Staat er in hun huisje misschien een breed bed ipv de 1.20 die bij ons stond? Hadden zij wel lekkere dikke kussens ipv de kartonnen schijfjes in ons bed?
We mogen blij zijn met wat we hebben. Het is droog en warm en met veel liefde onderhouden. Maar lekker geslapen? Nee…
Dat ik net vannacht er 12x uit moest met kramp in mn benen, m'n zere schouder geen plek had en mn umcg-knie toch verdraaid was door het skieen, daar kon gezelligheid en liefde niks aan doen. Maar ook vanmorgen werden we dus gewoon weer wakker…
We kunnen door alle regen hier zeehonden spotten vanuit het raampje…
We hadden natuurlijk gezien dat het vandaag erg slecht weer zou worden in Friesland maar de voorzienigheid ( en Freerk 😉) had het goed met ons voor...
Er was een "beetje" een foute berekening gemaakt qua afstanden. Vandaag dus een minieindje. Dat is dus met al die regen en onweer niet zo erg maar dat betekent wel dat ik 2 dagen 80 km moet rijden. Hmmmmm…op de rolstoelfiets nooit gedaan dus ik denk dat ik t kan…
Okee… dan maar ontbijten. Bolletjes brood met beleg, sapjes, koffie en eitjes. Erg lief gesorteerd op een dienblad met geruit kleedje. Euh…. Broodjes zijn afbakbroodjes maar niet afgebakken? Ach wat maakt t uit. Het kan altijd nog naar een vlucht regenwulpen.
Toen toch maar inpakken. Voor de fysiotherapeutische mobilisatie moet het spalkje van m'n vinger er toch elke dag even af. Zo ook nu. Maar waar is ie gebleven. Kan nooit ver zijn… toch? Onvindbaar. Alles op de kop gehad en weer in- en uitgepakt maar ik denk dat de zeehonden ermee vandoor zijn gegaan. Meneer Piter heeft voor mij een grandioos spalkje gemaakt van brede cocktailprikkers en schilderstape. En door…
Toch lekker fietstochtje gehad door de miezerregen. Erg leuke, onverwachte weggetjes en vergezichten. Natuurlijk moesten we, aangekomen in Sneek weer een 'stimpeltje' en de fontein zoeken. Vandaag was het de 'Fontein van Fortuna', de hoorn des overvloeds zoals op de foto staat te lezen. Het heeft te maken met materiële welstand… ook in Nederland zijn veel mensen met weinig inkomen die het zwaar hebben. Het materiële hebben we, in het westen in elk geval, belangrijk gemaakt. Overvloed is eigenlijk niet eens nodig. Wanneer leren we weer delen, net zo als je moeder zei dat je je snoepjes moest delen met je vriendje? Zou best mooi zijn als je aan het eind van de maand geld over zou hebben en dat aan iemand zou geven die moeilijk zit in de vorm van bv een tas boodschappen of zo… utopie?
Toen onze 'vrienden op de fiets-plekje' zoeken. Helaas konden we toen niet meer tussen de druppels doorfietsen en werden we gedoucht voordat we er waren. Een woonhuis met een ontzettend lief mens waar we een fijne slaapkamer konden gebruiken. En het belangrijkste: een heerlijk bed.
We waren er dus al op tijd en ik ben het bed gelijk gaan testen. 2 uur later kon ik zeggen dat het erg goed bevalt.
Nog even gekeken naar wateroverlast in Friesland… wat hebben we toch een geluk gehad vandaag. Zo zie je maar dat zelfs gewoon regen een gelukje kan zijn. Tis maar hoe je ertegenaan kijkt
Eten maken hier gaat niet dus verplicht een pizza… goh wat vervelend. 🤪
Morgen vroeg op pad. Die 80 km gaan we voorzichtig maar gestaag wegtrappen. Waarschijnlijk zal ik Freerk nog wel de huid volschelden morgen als ik moe ben of als er 'onverwachte gezelligheidjes' zijn maar dat is dan z'n straf😘😘...