19 juli en toen verder….
Een reisblog is dit niet. Meer een ligblog. Zoals vandaag afgesproken met mijn huisarts in Nederland moet ik al liggend mijn electrolyten aanvullen minimaal 3 dagen nog…. bloed is okee maar in de weefsels zit blijkbaar niet genoeg.
Denk je dat je je zal vervelen maar de tijd doet rare dingen met je hoofd als er iets niet okee is. Tijd vliegt, stuitert door de klok en voor je het weet gaat de zon alweer onder. Het was heerlijk koel vandaag. Nederland zucht onder de warmte waarvan wij een beetje jullie kant uit hebben gestuurd. Facebook staat alleen maar vol over de hitte, daar word je ook niet vrolijk van. Dat kennen we nu wel.
Zo liggend op je bed ga je bedenken wat nou eigenlijk de spirituele betekenis is van al dit gedonder… volgens mij gebeurt toch wel veel met een bedoeling. Vaak weet je t nu nog niet maar komt t antwoord later.
Dus… 47 km voor Santiago instorten… wat doet dat met je? Santiago wordt ineens een doel. Dat was het eigenlijk niet. We waren heerlijk aan het fietsen en wil het niet, nou, dan kappen we ermee. Maar als er maar zo weinig meer op de teller staat?
20, 21, 22 en verder…
De tijd vliegt. Soms lijk ik iets beter en dan toch weer een terugslag. Ik lig veel in bed en drink mn vieze drankjes. Dan ineens genoeg moed om om de deur te kijken… brrrr… wat is de wereld groot. Dan toch even op de weg kijken, de doorgaande route van de lopers naar Santiago. Het lijkt de 4-daagse, zoveel mensen komen voorbij. Daar gaat het weer kriebelen. Zullen we even met de fiets? Ow wat heerlijk…maar ook zwaar. Ineens zitten we in een fijne groep die ons helpt en duwt. Weliswaar op de looproute maar who cares, we zaten toch al steeds fout… en zo hebben we samen met hun onze eerste kilometertjes weer gemaakt, inclusief stempels… wat fijn.
Zo knabbelden we kilometers van die laatste 47 af. Eerst naar 46, toen naar 40 en vandaag zelfs naar 27… veel hulp en morele steun want dat is echt nodig. Blijkbaar is het niet alleen fysiek maar kom ik mezelf ook mentaal erg tegen.
Freerk is ook al bij de eerste hulppost geweest. Ook hij begon erg te hoesten. We moeten nu doorpakken en dan naar huis. Het is genoeg geweest….