27 mei 2022, horrornacht en teleurstelling
Ineens middenin de nacht… aaaaargh… kramp. Dan wil je wel je ogen opendoen en ook gelijk weer dichtknijpen in een verwrongen grimas. Zooooo pijnlijk en niet mogelijk om te gaan staan in de daktent natuurlijk. Ik heb mn kussen totaal verbeten om de uil die vannacht aan het jagen was niet te overstemmen en de buren niet wakker te maken. En dan begint de ergernis…
Ik kan niet tegen niet-slapen dus de ademhaling van Freerk was in mijn, met oordopjes beschermde oren, een soort windmolen. Dommel ik heel voorzichtig, niet bewegend met mn benen, even weg, gaat het alarm van Freerk weer af om zijn stoma's te legen. Licht aan, gerommel, stank… aaaargh. En dan komt alles ook nog 100x erger door dan normaal. Dan eindelijk weer gedachten stil zetten en dan herhaalt het ritueel zich weer…. Gekmakend.
En dan is het 5 uur en Parijs lijkt zo onmogelijk, laat staan Santiago. En dan beginnen de vogels ook nog met hun gekmakende gekwetter. En zo werd t 7 uur… tijd voor de verpleegster Maria. Zucht.
Maar de gedachte aan Tenus en Laisse verdreef de laatste gefrustreerd- en vervelendheid en bezorgde weer een lachbui.
Douchen was een hele onderneming maar natuurlijk gewoon gelukt. Al balancerend op het trapje hebben we alles er weer op geplakt in de daktent.
Het ontbijt was in de tussentijd weer gewinkeld en gemaakt. Super! En na de laatste plasjes op naar de Decathlon voor nieuwe truien omdat we er maar elk 1 hadden en er gewassen moest worden Daar in de buurt sprongen we weer op de bicyclette en volgden we weer de eurovelo 3.
Leuke route met gekke doorgangetjes waarbij we de fietstassen eraf moesten halen om er door te kunnen, hulpmensjes onderweg, damhertje, lapins met bébées, behoorlijke stijgingen en een Sri-Lankaan die Indiaas eten maakte in een foodtruckje in the middle of nowhere en met ons op de foto wilde.
We wilden heel graag nog in het kasteel kijken van Pierefonds dus hadden bedacht een toeristische middag te doen en vroeg te stoppen. Dus de crew heeft ons gehaald en op naar 't Chateau de contefée van Blanche-Neige. Nergens zijn mensen te bekennen behalve vandaag op die plek… nergens een parkeerplek te vinden en dus maar terug naar de camping. Yarick en Selinde zijn nog even lopend gegaan en wij mogen de foto's zien…
In de tussentijd moesten we onze route uitzetten en nieuwe plek zoeken en wat wil nou… het is kampeerweekend voor de fransen dus nergens plek rond Parijs. Dus hier nog een nachtje extra en met de logistieke problemen flexibel omgaan. 😲
Ach… gestaag en volgens nu-nog-niet-te-snappen-ideeën van de kosmos rollen we gewoon richting Mont Saint Michel.
Après le dîner et pommes et caramelyaourt avec chocolat wordt kouder en gaan we vroeg proberen deze nuit beter te laten verlopen.
Ow ik hoor net dat we een tekentrekwedstrijd gaan doen. Yarick heeft een teek, o nee, meerdere teken… discoteken.
Brrrr… ik doe mn steunkousen maar weer aan…😜