Kkkoud op de spoorlijn en warm in Alençon… 3 juni 2022
Mn mond brandt nog na van de spicy pizza die we vanavond hebben gegeten op de camping. De beheerders hadden pizza-avond. Was lekker, met dik beleg dus veel dus het ontbijt is ook gelijk geregeld.
Het was een fijne dag. We hoefden niet in te pakken want we blijven nog een nachtje hier kamperen. Geweldige camping met Engelse beheerders, Peter and Sarah.
We vertrokken vanmorgen, na het gebruikelijke medische deel met op buienradar rode vlekken en wolkjes met drupjes. Hmmm.. ik hou alleen van onweer als ik op een veilige plek ben maar wat doe je als je onderweg fietst in de middle of nowhere?? Ik zat constant naar de lucht te kijken totdat ik me besefte dat dit de rode vlekjes niet laat verdwijnen. Dus ook maar loslaten. Het was 12 uur en pas om 15 uur zou het regenen… toch? Dus flink doortrappen dan maar. Hoe hoger we kwamen hoe kouder het werd. Eerst dikkere trui, toen jas erbij aan maar wel in mn fietsbroekie… brrrrr… blauwe benen. Hoezo 23 graden? Toen toch een paar spatjes. Dat kan niet, staat niet voor nu op het programma van buienradar dus gewoon negeren, was vast vogelpies. (piesen vogels ook?) Het was een superroute alweer. Hard werken maar fijn gevoel dat het kan. Behalve het snorren van ons fietsie werden we de hele weg vergezeld door het gezang van honderden vogeltjes, gehuppel van baby-konijntjes, marter, etc. Gewoon onbeschrijfelijk mooi. Omdat het een spoorlijn is geweest vormen de bomen een soort poort. Als je voorsteld dat deze bomen er ook stonden toen de trein nog reed…wat zouden zij kunnen vertellen? En de oude, verwaarloosde stationnetjes? Wie zouden er gewacht hebben op de trein. Zien wij nu wat zij ook hebben gezien?
En ineens waren de 40 km zomaar voorbij en kwamen we aan in Alençon. Zomaar in 1x weggetrapt zonder pauzes. Ik krijg conditie?
In het stadje gewoon een kijk- en shopmiddagje gehad, heerlijk zonnetje en op het terrasje aan de thee en koffie. Toevallig kwamen Yarick en Selinde ook voorbij lopen, dus die schoven nog even aan. Toen naar de kathedraal. Gaaf hoor. En natuurlijk nous avons un tampon svp…
Kitty was een tijdje uit beeld. Ze had zich verrekt en haar hoofdje zat een beetje raar. Ze is bij de docteur geweest en die heeft haar geholpen… en ze heeft een fietshelmpje gekregen voor de veiligheid. Vanavond mocht ze mee pizza eten maar omdat Freerk niet naar het terras kon, aten we toch bij de tent. Ze was boos, ze had zich er zo op verheugd… maar uiteindelijk hield ze op te mokken en at ze vrolijk met ons mee.
Na diepgaande gesprekken de masterbedroom ingekropen. Maar ja, rode vlekjes op buienradar kwamen de nachtrust verstoren en bij de erge knallen en hozende regen toch maar veiliger oorden opgezocht met Yarick en Selinde. Freerk hebben we achter gelaten want die zit s nachts aan allerlei kabel vast. Hozen en knallen, koude voeten. De föhn in de washokken maar gebruikt als verwarming. Toen we terug konden leefde Freerk nog. Nog eventjes een uurtje geslapen en nu een zware etappe voor de boeg. Onze crew rijdt door naar Mont Saint Michel