Tjoeke, tjoeke tjoek…
En dan zit je na een lange, mooie dag aan een meertje op de nieuwe camping de dag te overdenken van vandaag. Hoe was het eigenlijk? Maakt t uit hoe laat je bent opgestaan? Hoe laat je eet of hoe laat je stopt met fietsen? We hadden een afspraak met de fietsenmaker. Dus toch haasten. Jammer eigenlijk want eer je die stress weer kwijt bent ben je een tijdje verder. Maar ja, zo werkt ons gecreëerde leventje.
Anyway, ergens zijn we uit de masterbedroom gekropen en heb ik mn verpleegsterpakje weer aangedaan en is alles in no-time weer geplakt en bezakt. Alles weer in de aanhanger, verpleegstersjurkje weer uit en in een fietsbroekje op weg. Het velo-mannetje heeft er nieuwe remblokjes opgezet maar voor de rest had hij geen tijd. Helaas zijn de remmen niet echt veel beter. Nog maar eens een velo-marché zoeken.
Op weg naar het eindpunt (of is het 't beginpunt of is 't gewoon ergens onderweg) waren de heuvels steil, de paden errug mooi en het regende zonnestralen.
Erg leuk was de ontmoeting met mensen die ook de véloscénie rijden naar Mont Saint Michel, Katerine en Loic. Iedere keer kwamen we ze weer tegen. Zij fietsten net iets sneller maar hadden meer pauzes. Samen thee en koffie gedronken bij een oud stationnetje. We reden in de middag over oude spoorlijnen dwars door de natuur. Wat schitterend, veel zangvogels, krekels en roofvogels. Ik blijf door de natuur fietsen veel fijner vinden dan door de stadjes. Raak direct in een soort coconnetje.
Voor vervelende geluiden heb ik een boose-vriendje. Hij gilt gewoon alle geluiden weg. 'Hou op' zegt ie en dan is t stil… heerlijk. Soms vergeet ik hem mee te nemen en dan heb ik een boze-vriendje die het lastig vindt dat ik rumoer niet kan blokken.
Het was in elk geval een heerlijke dag met veel stilte en mijmertijd. Ook over de dankbaarheid dat we dit zomaar kunnen doen. Door de right place, right time and the right people. Dit zou iedereen moeten kunnen, op welke manier dan ook. Even los van tijd en moeten… wat is eigenlijk jouw bedoeling van je leven… alleen maar werken, zorgen, moeten…? Wat neem je mee als er alleen nog gedachten zijn?
Zo… zwaar stukkie vandaag. Maar heeeeerlijk bij t watertje en straks weer de masterbedroom in… hmmmmmm…. Tot morgen