Weeralarm 4 juni
Na een nacht vol onweer zoals ik gisteren al schreef staat er een verhuizing en een zware etappe op het menu. Ook moeten we ver reizen vandaag want de vraag was, gaan we steeds kleine stukjes verplaatsen, dus elke dag verhuizen of een paar dagen op 1 camping en dus vaker heen en weer met de auto om ons naar het beginpunt te brengen en te halen… we kiezen dus voor het laatste.
De pizza van gisteren is ook voor ontbijt en lunch dus daar waren we zo klaar mee. Toch wordt verhuizen steeds zwaarder. Waarom? Geen idee. Worden we meer moe? Of ligt alles door elkaar? In elk geval kost het veel energie en dat na een nacht waarin onweer roet in het bedje gooide en het vooruitzicht op een zware etappe… Na minstens een uur rijden kwamen we eindelijk weer aan bij Alençon, ons startpunt.
Onze begeleiders rijden door naar een camping vlakbij Mont Saint Michel en wij geven ons fietsie de sporen en gaan van start met heerlijk weer en goede moed. Na ongeveer 10 km wordt het donkerder, wegen zwaarder en de rode vlekjes op buienradar dreigender… wat te doen? Nog sneller gaan de trappers in het rond, neus op het stuur en zweet op de rug. De eerste accu geeft al een rood lampje na 15 km. Ai… dat is wel erg snel. We rijden weer over het treinpad. Mooi en eenzaam en paadje wordt steeds smaller. We moeten even stoppen om wat te drinken en zitten even op een bankje. Op de telefoon verschijnt een weeralarm voor ons gebied. Als ook nog regen die paadjes overstromen wordt het gevaarlijk. Om over zwaar onweer zonder schuilmogelijkheden maar te zwijgen. We bellen onze crew voor overleg. Zij zijn nog steeds onderweg naar de camping. Het is veel verder dan verwacht.
In Nederland gaat het overbruggen van een afstand veel sneller dan hier in dit gebied. Hoge stijgende wegen, overal door de dorpjes met 30 km eis, miljoenen rotondes en drempels. Dus voor hen was omkeren geen optie om ons te halen. Moeten we het er dan toch op wagen? Een andere oplossing komt voorbij. Als we nu eens via de grotere doorgaande wegen gaan. Dan is er meer grip door asfalt, meer mensen en veiliger. Toch? Dus hup de regenkleding aan en Kitty in de fietstas gedaan want die vond t maar eng. En met grote vaart gingen we de snelwegen op en neer. Niet elke voiture was t ermee eens maar we hebben vrolijk gezwaaid. Totdat er een heeeeele steile weg kwam. Toen toch maar weer afgeslagen naar de veiligere paadjes want lopen en duwen op zo'n weg was misschien toch niet zo verstandig. Toen brak ineens de zon weer door en werd het verzengend heet. Luchtvochtigheid was hoog. Om ons heen zag je de regen en onweer in de dalen maar bij ons was het droog. Zo hebben we toch nog 55 km gereden. De beloning was in een dorpje onze eerste crêpe ( wat lekker) met thee en koffie. Daar hebben we een groep engelse fietsers ontmoet die ook onderweg waren. Wat een leuke lui. Mailadressen uitgewisseld en ze zouden ons foto's sturen van hun reis.
Onze haal- en brengservice kwam en toen moesten we natuurlijk nog helemaal naar de camping. Pas om 9 uur thuis. Uitgeput in de tent en slapen. Misschien was dit wel een beetje te zwaar vandaag…
Qu'est-ce que la journée apportera demain…