En daar gaan we dan… het is zaterdag 10.15 uur. We hebben er al bijna een dag opzitten want natuurlijk moest alles schoon en opgeruimd voor de oppassers van de achterblijvers. Ellen deed nog ff de bedden dus dat was een kadootje voor mijn vinger, arm en geest…
Onderweg kon opa, die ook mee was om ons af te zetten, er maar niet over uit waarom we in hemelsnaam naar Friesland wilden. En hoe hoger, hoe kaler en hoe … we kwamen hoe meer hij zat te mopperen.
Wij konden niet wachten. Na alle bossen hadden we zin in weidse vlaktes en gekronkel langs rivieren op gewoon toegankelijke fietspaden zonder gelanceerd te worden.
11.30 Marrum Centraal 😉… heerlijk zonnetje en vol goede moed op stap. Nu eens niet de bramen van dichtbij gezien maar schapen en soppige schapenkeutels.🤭
Superfijn om ons hoofd weer leeg te maken op de fiets. De negatieve gedachtes vervliegen met de zeewind langs de dijk en denken aan 6 september wordt verschoven naar 'zijn in het nu'. Echt fijn
Gelukkig zat het weer echt mee. Heerlijk in een hempie op de fiets zonder dat je verbrandt en onderweg lekker op een terrasje kunnen zitten. ( nog wel… 🙄) Super is ook dat de wespen nog niet actief zijn als je iets wil eten. Dat vind ik zo'n crime…
In Dokkum onze eerste 'stimpel' gehaald. En natuurlijk gezocht naar 'de fontein'... werkelijk, ik was verrast. Ik dacht een of ander ijsje te zien waar water uit kwam want het heet per slot van rekening 'de ijsfontein'. Maar het was iets waar echt ijs uit kwam. 🙃 Super leuk. Je zou zo een kaboutersneeuwballengevecht kunnen houden…
Wat fijn als je alle tijd hebt om dingen te bekijken en ontdekken. We hadden door de drukte alle 'vrienden op de fiets slaapplekken' al besproken. Scheelt inderdaad een hoop gedoe onderweg.
Van Dokkum naar Leeuwarden was een fietspad helemaal langs het water. Smal en toch best wat tegenliggers maar gewoon ogen dicht en rechts houden. Zij zijn wiebeliger...😜
Op dit fietspad ook veel bruggetjes. Sommige zo steil als de mount everest. Niet te doen voor ons maar dan zijn er toch altijd engeltjes op je pad. Er was er zelfs een fries sprekende engel die meefietste naar de volgende hoge brug. Helemaal handig was hij niet want bij het afdalen met de loeizware fiets vergat hij de remmen in te knijpen waardoor ik, die de fiets aan de bagagedrager zou tegenhouden, al skiend de brug af ging. Maar ook dat weer gelukt.
Na wat leuke dorpjes, botenknooppunten en haventjes kwamen we in Leeuwarden. En waar moesten we de 'stimpel' halen??? Bij een fietsenwinkel… whahaha… hadden we deze nou echt niet nodig vandaag en word je er toch langsgestuurd. Voelde wel vertrouwd…
Na ook in Leeuwarden de fontein te hebben gezien, de mistfontein Love met 2 gezichten coronaproof op 1.5 meter, konden we met een gerust hart naar de albert heijn en door naar ons slaapplekje, een geweldig hutje in Goutum. Echt stil is het hier nog, af en toe verbroken door een passerende trein in de verte. En voelt zelfs als thuis: er hangen volop bramen… zooooo lekker. Ook een paar tamme kippetjes en bijna tamme grote libelles… ik kan daar zo gelukkig van worden. Met een kopje thee de dag overdenken… wat een rijkdom. Helemaal als je beseft dat aan de andere kant van de wereld mensen aan het overleven zijn, of niet...😪
En weer denk ik dat dit fietsen voor iedereen toegankelijk zou moeten zijn, ook als je zelf niet kunt fietsen. Avonturen beleven, hoe klein ook, herinneringen maken... Het sterkt ons in nog meer inzet in onze stichting!