21 juni
Ik zit in de bus naast de tent. Het is middenin de nacht en de flitsen maken de nacht licht. Ik hou echt niet van onweer. Hoe leuk ook achter het raam, veilig in de bus. De een zegt dat t onzin is en je rustig in de tent kunt blijven en de ander zrgt bij 12 tellen tussen bliksem en donder je klaar maken om in dr auto te gaan. Maar ik kan dan toch niet slapen. Na het warme weer is het natuurlijk ook geen wonder.
De camping waar we nu zitten is best leuk. Grote plekken, geen zwarte muggen en een groot zwembad/park. De eerste dag gelijk even uitgeprobeerd maar helaas later geen tijd meer voor gehad. Naast de verzorging, opbouwen, fietsen en andere hand- en spandiensten blijft er geen tijd meer over. Ook de blogjes schieten er vaak bij in… of t moet onweren…🙃
In het toiletgebouw zit je op de wc met boven je 'hirondelles' in een nestje. Zo lief… schijten helaas net naast de wc…. En gelukkig ook niet op je hoofd.
Tegenover de wc's dacht ik de douches te herkennen. Vond alleen het afvoerputje wel wat raar zitten en je moest precies met je voeten op 2 vlakke stukken staan… gek hoor… 😂
Ook hebben we er de 'hop' gezien, ook op de camping. Net peppie en kokkie… Wat een bijzondere vogel.
En een zwarte wouw… wauw😃
Volgende x wil ik graag wat meer weten en leren over de vogels. Ze zijn zo prachtig en er zijn er zoooooveel…
De maandag na het lekkebanden-avontuur was het best spannend weer te fietsen. We komen op stukken waar kilometers geen mens komt en ook geen auto kan komen. Maar als we weer op de fiets zitten en het werkt dan zoeven we weer onbezorgd over de paden. Jacobus zal ons helpen… toch?
De maandag waren vreselijke hobbelpaadjes maar ook bijzonder. Achter elke bocht is weer wat anders. Ook de errste zonnebloemvelden grzien. Vol in knop en wachtend op het moment fat ze allemaal openknappen. Schitterend.
Toen we terugkwamen was Freerk gedloopt. Hij heeft veel last van zijn rug en is rustiger dan anders. En dan ook nog zulke slechte paden… stoppen is (nog) geen optie
Toen we terugkwamen zijn Christel en ik nog eventjes over de brug naar Île de ré gegaan… wat een mooi eilandje. Zo schattige huisjes en ontzettend veel stokbroden…. Pardon.. stokrozen…??
Dinsdags zijn we van de camping vertrokken. Dat is fijn. Kunnen op tijd weg en gesleep met fiets hoeft niet en we hoeven niet eerst een uur met de bus naar onze startplek. En hoppa, zo maar 70 km gefietst. Superfijn. Dat schiet op.
Bij de pharmacie een mondkapje op… 🤪😜, beaucoup infections… ook doden? Nee, wel froide personnes… hmmmmm🤔
In dit gebied zijn de mensen vaak geïnteresseerd wat we aan het doen zijn. Ook toen we bij een supermarkt stonden kwamen er veel vragen. Foto's werden gemaakt en verbaasde blikken… Op een gegeven moment kwam er een man die mij een dikke zoen gaf omdat hij onder de indruk was… zei hij🤣. Mijn eerste franse klapzoen…😃
Al toeterend kwamen hij en z'n vrouw ons later voorbij stuiven…
Die dag 70 km op de teller… mooi…
Na het ophalen door Christel zouden we makkelijk eten en iets halen op de camping… tja… fermé le mardi… dus van alle restjes iets in elkaar geflanst en daarna opruimen voor morgen… onze verhuisdag…
En dan kom ik weer bij t begin van dit verhaaltje… nachtelijk onweer😵💫