Ook 15 juli…
Pfffffff wat een dag.
Na het fietsen, wat voornamelijk in het donker was en eigenlijk niet zo'n fijne route
werden we opgepikt door Kees. Omdat we zo vroeg in Sarria waren was er niks open en zijn we zonder stempel vertrokken. Dus dachten we na het ophalen nog even via Sarria te gaan om een stempel te halen. Tegen een berg omhoog sputtert de bus ineens en daar staan we… oh neee…
En nu? Kees is koelbloedig en handelt meteen goed. Driehoek, hesje, controles etc. Adviezen voor ons werden de bus ingegooid want het was warm, bloedheet. En we moesten 90 minuten wachten. Ik voelde me door alle inspanning niet zo lekker, Freerk al snel oververhit en dan kleine Djinx in een hete auto… Gelukkig kwam uiteindelijk een wegsleepwagen maar daar pasten we niet op. Kees had al iets aan de bus gedaan waardoor we uiteindelijk achter de wagen aan mochten rijden zonder de aanhanger, die zat aan de sleepwagen. Nadat de garage alles had nagekeken en gefixt mochten we weer verder… onderweg viel de airco uit en buiten 48 graden. De ramen waren gloepens heet en binnen niet meer uit te houden. Met natte handdoeken om ons heen en wapperen hebben we geprobeerd snel naar het hotel te rijden en Freerk in een koel bed te krijgen. Het was ongelofelijk heet. Dat kennen we echt niet in Nederland. Hier is het trouwens ook een uitzondering… Ik zeur niet meer met 40 graden!
Bij het hotel werd in rap tempo Freerk naar binnen getransporteerd en die viel gelijk in een diepe slaap en gelukkig was hij s avonds weer in staat mee te eten van het heerlijkste eten van deze camino, het heeft het indiase restaurant van de 1e plaats verdreven. Het is er superfijn. De kamer is aangepast en mooi.
Na alle toestanden vandaag heeft deze plek en hebben deze mensen de engelenstatus verdiend. We hebben al meer engeltjes gehad. Dat is zo bijzonder op deze camino. Waarschijnlijk is dat ook zo in het dagelijkse leven maar rennen we te hard om ze te zien. Een van de dingen die ik wil proberen vast te houden is dat ik de engeltjes wil blijven ervaren. De bijzondere ontmoetingen en kleine gebaren. Daar word je blij van en maakt alles goed wat zwaar is geweest.
Nu liggen we veilig in bed en horen we van de bosbranden vlakbij waar we hebben gefietst… vreselijk. Hopelijk komen de engelen ook daar en wordt het vuur snel gedoofd.
Morgen blijven we nog een nachtje hier. We gaan een klein stukje fietsen, gewoon overdag… wie weet zien we dan meer 🤩
En die stempel? Die hebben we dus niet meer gekregen… 🤔