Blogopmaak

1 juli

Maria • jul. 02, 2022

  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

  • Titel dia

    Schrijf uw onderschrift hier
    Knop

Gisteren was ik te moe voor een verhaaltje. De dagen gaan tellen of beter gezegd de weken. Al bijna 6 weken op stap, 6 weken in de open lucht, 6 weken op een matje slapen, 6 weken wisselende omgeving, 6 weken andere wc's….

Word je best moe van… en toch zou ik op dit moment niks anders willen! Wat een gave reis en wat geeft dat energie. Iedereen zou eigenlijk eens in z'n leven op stap moeten. Kan je nog omgaan met jezelf? Kan je nog zonder tv of luxe badkamer, zonder je eigen vertrouwde yoghurtje of broodje 's morgens met lekkere kaas, zonder lichtknopje die je kunt aandrukken of een lekker dropje…


Het is 'maar' europa en toch is het allemaal anders dan thuis. Leuk…

Gisteren was het de regen-route… ik vond ons best stoer dat we gewoon zijn gestart in de stromende regen. Onderweg onze 2de 'bon camino' horen zeggen… leuk is dat! De eerste was van een meisje die we eerder tegenkwamen met een schelp op haar tas. Ze was gestopt bij Bordeaux maar wilde eigenlijk niet naar huis. We gingen naar dezelfde camping maar helaas hebben we haar niet weer gezien. Het was een immens grote camping.

Regen dus… gelukkig zonder onweer maar we werden net zo nat. We zijn lekker opgeschoten ondanks de nattigheid. De kleuren waren super, de cicaden errug stil, natuurlijk in hun cidadeshuisjes bezinnen op nog hardere aanmoediging… en door de regen leek t wel tropisch af en toe. Ook hebben we de kurkbomen ontdekt. Bomen die tot ongeveer 2 meter van hun schors waren ontdaan… wat is dat nou weer… edelherten? Nee, de mens. Bijzonder om te zien…

Verregend kwamen we op de camping aan. Lekker douchen, ahum, laat dat lekker maar weg want kkkkkkkoud dat het was…. Brrrrr…. Lekker eten maken en vroeg naar bed. 

Ik hoopte dat door de lange nacht mijn fitbit-herstelscore wel zou bijtrekken maar helaas… vanmorgen kreeg ik een 1 (van de 100) 😵


Rustig aan dus… we hadden een camping op 40 km uitgezocht maar helaas lukte alle campings niet door te zijn verdwenen, vol of niet op tijd gebeld… dus werd het toch weer een langere route van bijna 55 km. Hmmm… ben benieuwd wat de fitbit voor commentaar heeft morgen. 

Op de camping moesten weer de dagelijkse plak- en bezak-rituelen worden uitgevoerd en dus op zoek naar de sleutel van het invalidentoilet/douche. Na lang graven en heen en weer draven werd deze gevonden en werd de deur geopend…🤢🤮


We zijn maar in een gewone douche gestapt.

Toen we terugkwamen stond de camping meneer met geld… we kregen ons overnachtingsgeld terug 😁. Kijk das nog eens leuk! 



Nu ben ik in het zonnetje, in de camper, nasi aan het maken. En dus dit blogje schrijven. Is dit het camino-gevoel? Hmmm… wat is dat eigenlijk? Voel ik mij pelgrim? Dat ga ik eens overdenken tijdens mijn 3 michelin sterrendiner…

En Djinx wacht geduldig tot hij aan de beurt is, hangend over de drempel…

14 november

door Maria • 19 dec., 2022
14 nov 2022 Na een heerlijk diner,een nacht zonder bijgeluiden, een heerlijke douche en een verwenontbijtje reden we vanuit het hotel de koud tegemoet. Het leek zo mooi maar om 10 uur kwamen er nog witte rookpluimpjes uit de mond als je uitademt. Aan het begin werden er nog fotos gemaakt en plannetjes over een gezellige lunch in het zonnetje. We hadden er goed de vaart in mede door de snelheid was het zooooo kkkkoud. Mn benen gingen als een dolle in het rond en mn hoofd was al thuis bij een warm dekentje, de katjes en een warme kop soep. Dus werd het vandaag een rechte lijn naar huis. 'Even' van Exloo naar Haren gefietst in 3 uurtjes… nu eerst ontdooien… https://www.relive.cc/view/vPOp3D7zyRv

13 November

door Maria • 16 dec., 2022
13 nov 2022 Na een nacht vol bijgeluiden gooide een eekhoorntje er maar een vrolijke noot in. Als iedereen tegelijk wilde douchen zou de verzorging van Freerk een uitdaging worden dus al vroeg slopen we over de gang op zoek naar onze studentikose wc en douche. Gepropt in de doucheruimte benam de stoom al snel de adem en na elke opening te hebben gespoeld en gepoedeld slopen we weer in polonaise naar de kamer alwaar de plaksessie kon beginnen. Daarna in polonaise van de trap naar het biologisch-vegetarisch-zelfgemaakte ontbijt. Superfijn! En dan is het weer inpakken, alles naar beneden slepen en de fiets weer optuigen. Na een warm afscheid van de herbergmensen starten we de ' 'motoren' en volgen we de route naar Exloo. Freerk zit voor mij op zn troon en zn wapperende haren slaan me in t gezicht… huh? Ow nee, het zijn de spinnewebbetjes die door de lucht zweven, miljoenen draden die nu zichtbaar zijn door de nevel en de zon. Grandioos, complete webbenetten over de velden. Beschenen door de zon lijkt het wel een haarnetje die over de aarde gespannen is.  Ook krijgen we door de nevel en stralen een heerlijke zonnedouche. Onderweg mooie mensen gesproken, bossen en weidse vlaktes gezien, Orvelte bezocht en uiteindelijk aangekomen bij een hotel waar we met bon een superaanbieding hadden en ons onderdompelen in luxe met een eigen badkamer😁 En de zon fietste met ons mee totdat hij afscheid nam met schitterende kleuren met de belofte voor morgen dat hij z'n best zou doen er weer bij te zijn.

12 November

door Maria • 16 dec., 2022
12 nov 2022 Op de fiets reden we vanmorgen door een kleine wereld. Verder dan een paar meter konden we niet om ons heen kijken. Je hoort de ganzen maar ziet ze niet. Je ruikt rook maar waar komt het vandaan? Alsof je in een bol zit waarin de rest van de wereld naar buiten toe langzaam vervaagt. Alleen waar je op dat moment was ontvouwde zich jouw wereld van het moment. Verstillend. Leven in het nu? Na een tijd in deze mooie beperkte wereld te hebben gefietst gaat deze bol toch benauwen, je wil weer de ruimte. Helemaal als je onderweg hoort dat 'een paar kilometer verderop' de zon is gesignaleerd. Ons plan was naar het noorden te gaan, richting Eernewoude maar nadat we in Roden naar de 'oude Vrijbuiter' zijn geweest zijn we toch maar naar 'beneden' afgeslagen, de zon tegemoet. En warempel, de zon deed z'n best om met zijn stralen de mistige zaken te vinden en langzaam likte de zon alle nevel weg, zo mooi te zien door de kalende bomen die de stralen niet meer tegen konden houden. De nevel hield zich aan de bomen vast en verstopte zich in het veld maar de zon had geen genade. Ook de schuilplaats van de dieren in het bos werd langzaam verraden en boven de mist verschenen de kopjes van de reeën. De temperatuur schoot omhoog en het zonnetje speelde met de overgebleven blaadjes aan de bomen. Onder ons trok een deel van Drenthe voorbij. Sinterklaas en pieten gespot bij een geheime locatie en na de gebruikelijke foto's en uitwisseling van pepernoten gingen we weer verder. Na vele vergeefse pogingen om een slaapplaats te krijgen kregen we een plekje in een herberg. Hoe ironisch als je Maria heet, er was wel plaats in de herberg! We moesten nog een behoorlijk stuk fietsen en de zon was op stap met de maan en het werd erg donker. De overgebleven nevel spreidde zich snel uit en maakte gebruik van de temperatuur die kelderde tot vrieskou-achtige laagtes. In het pikkedonker en in gezelschap van witte wieven kwamen we verkleumd in onze herberg aan. Liggend op een zolderkamertje met op de gang een deelwc en een deeldouche voelen we ons student… we studeren levenskunde. En laat nu deze herberg een mooie naam hebben: 'herberg Het volle leven' En nog steeds blijft fietsen zoooo leuk… 

Twee weken na thuiskomst

door Maria • 16 dec., 2022
Hoe gaat het nu met ons? We zijn nu 2 weken thuis. Onze monstertocht is aan het indalen. We praten veel over hoe het was en hoe mooi het was. Ook met name over waar het 'mis' is gegaan. Waar begonnen de scheurtjes? Ik had al snel niet echt meer trek in eten. Maar reserve genoeg toch? Maakte me er geen zorgen om. En de eerste 7 weken voelde ik me sterk en onoverwinnelijk. Heerlijk. Mooi weer, schitterende omgeving, elke dag nieuwe dingen. Super. In Spanje werd het zwaarder ondanks dat Kees ons af en toe over hoge bergen heen bracht. Door de bizarre temperaturen, teleurstellingen van lekke banden, onderschatten van de hoogtes en de foute routes die we hadden werden de scheurtjes groter. Op een dag had ik gekookt maar meer dan 2 hapjes kon ik niet eten, ik zat vol… en dat na een dag zwaar fietsen. Toen wist ik dat er iets niet oké was. Ik schrok er best van want wat nu? Terug? We waren op 200 km. In overleg met vrienden toch besloten door te gaan. Totdat het op 47 km voor Santiago helemaal mis ging en ik op de eerste hulp kwam. Na een ruime week relatieve rust toch Santiago 'gehaald'... niet de aankomst die we voor ogen hadden. Geen feestelijk gevoel, geen trots, geen kathedraal bekijken… Het was gewoon te zwaar geweest.  Echt ons laatste molecuultje energie verbruikt. De terugreis was zwaar voor ons beiden. Freerk werd zieker en wonden begonnen te ontsteken, ik was totaal overprikkeld en zat met zonnebril en noise cancelling op mn oren in de bus en was niks waard nadat ik ook nog in een ziekenhuis in Frankrijk terecht was gekomen. Zo bracht Kees Krukkie en Krakkie veilig naar huis…. Heeeel langzamerhand, onder de vele bossen bloemen en felicitatie kaartjes komt nu het besef wat we hebben gedaan. Trots? Zover zijn we nog niet. Gek genoeg overheerst nog de laatste zware periode en allebei zijn we nog niet de 'oude'. We nemen lekker de tijd en gaan bezig met ons 'boek' ( is nog een verrassing) over onze camino en als we de fotos bekijken sijpelt langzaam het positieve gevoel binnen en komen de mooie verhalen los Deze camino is echt een 'weg' geweest met bergen en dalen, net het echte leven….

31 oktober

door Maria • 01 dec., 2022
31 okt 2022 En nog een dagje met mooi fietsweer... vanuit Lhee naar onze eerste meefietser van langer geleden, naar Santiago, Marchel Tissingh gefietst die een uitgebreide lunch had verzorgd, super leuk. Toen door naar Ossenzijl... euh... ineens waren we in Giethoorn... ach, ook leuk. Na afgesloten bruggetjes, een pontje die we zelf moesten bedienen en een giga omweg zojn we toch in Ossenzijl aangekomen. Hier hebben Kees en Djinx ons weer opgepikt. Super leuke tocht ookal heb ik me behoorlijk opgewonden over het kapbeleid overal onderweg... zooooo bizar... complete kaalslag. Zooooo sonde... wie bedenkt dat toch, iemand achter een bureautje denk ik. Jammer dat morgen het mooie fietsweer op is anders waren we langer onderweg geweest. Een pizza maakte het thuiskomen weer helemaal goed.

30 oktober

door Maria • 01 dec., 2022
30 okt. 2022 Als het zonnetje tevoorschijn komt op het weerbericht dan krijgen we weer visioenen van fietspaden duzzzzz.... we zijn vandaag maar weer opgestapt en zomaar ergens heengefietst. Uiteindelijk met mooie omweggetjes na 71 km in Lhee uitgekomen. Drenthe is mooi, het zonnetje warm, de takkethee en koffie lekker en de kunstwerken in het landschap en in galerietjes zeer inspirerend. Eerst lekker uitrusten en morgen zien waar "ergens" dan ligt...

24 oktober

door Maria • 01 dec., 2022
24 oktober Vandaag de grensroute tot Haaksbergen afgemaakt. Wat weer een heerlijke omgeving. Mooie natuur, leuke buurtgemeenschapjes en dorpjes. Gisteren nog vergeten te vertellen maar we hebben een Wielewaal gezien!! Wat een bijzondere vogel!! Kees was weer zo lief ons weer te komen halen. Wat een kanjer! Net weer thuis. En er komt meer mooi weer... tada…

23 oktober

door Maria • 01 dec., 2022
23 okt 2022 En omdat we gisteren geen bereik en geen wifi hadden, nog een route. Deze is van vandaag. Super route, alweer, langs zoveel verschillende landschappen en dorpjes. Soms lijkt t alsof hier de tijd heeft stilgestaan. Soms ook stukken in Duitsland gefietst, toch een andere sfeer dan in Nederland terwijl t soms maar een paar honderd meter uitelkaar ligt. Na bijna 75 km was de accu bijna leeg dus via een paar erg nieuwsgierige jongentjes die alleen maar denekamps spraken zijn we naar het hotel gebracht. Ze vroegen of wij geen auto hadden... toen wij zeiden dat we wel een auto hadden vonden ze het nog raarder dat we gingen fietsen... 😂

22 oktober

door Maria • 01 dec., 2022
22 oktober 'Landen' is nog steeds lastig dus maar weer op de fiets gekropen. Heerlijke route langs de grens met Duitsland. We waren gekomen tot Emmercompascuum dus Kees heeft ons daar weer afgezet. Net als vorige route had ik weer t idee dat t saai zou zijn. Wat heb ik me vergist! Zoooo gaaf en afwisselend. Foutje gemaakt met boeken van een overnachting dus moesten we in t donker nog ff 10 km naar Emlichheim in Duitsland....pfffff....
Eerdere blogs
Share by: