Blogje van Brakel naar Waalwijk op 28 februari
De nacht was prima in de b en b in Brakel. Het met liefde gemaakt ontbijt ging er goed in nadat we de avond ervoor thuisbezorgd hadden ingezet… brrrrr…. In ons geval was het zonde van het geld. Het verpakkingspapier was versmolten met mijn broodje en verschil proefde je niet… patat was zo slap dat de inhoud er bijna uitliep… 😝
Dus het ontbijtje was een goede basis voor deze dag.
Voor we op pad konden had ik eerst nog mijn laatste cursusmorgen van deze serie. Mijn hoofd stond helemaal de andere kant op. Het lijkt hoe langer je weg bent …ja wat gebeurt er dan eigenlijk met je? Geen idee. Alles waar je anders zo mee bezig was staat ineens zover van je af. Tv staat niet aan en nieuws gaat ook aan je voorbij deze weken. Wat een rust.
Vandaag hadden we weer meefietsers. Zooo leuk. Mn neef Bert en vrouw Ine hebben ons een stukje vergezeld op onze route. We zijn via een omweggetje naar Slot Loevenstein gefietst. Mooi daar, weer mooie natuur. Lekker gekletst en later samen geluncht op een bankje in de zon.
Toen we later alleen verder fietsten ging t gesprek met Ine door mn hoofd. Het ging over omgaan met verdriet. Wat is "goed" omgaan met verdriet? Doorgaan, afleiding? "Er doorheen gaan" en wat is dat dan? Kun je omgaan met verdriet leren? Hoe kun je iemand steunen?
Hoe doen Freerk en ik dat eigenlijk? Heftig ziek worden en je leven zo beperkt zien worden. Is onze tocht dan ook alleen afleiding? Is dat dan "goed" of moet je er iets anders mee? Hebben wij behoefte aan steun? Hoe doen anderen dat? Kan je het wel goed of fout "doen"? Lange rechte stukken, door de cadans glij je als vanzelf in filosofische gedachten...
Onderweg mooie stukken natuur en mooie kleine dijkdorpjes maar ook over industrieterreinen met stinkende industrie en giga gebouwen zoals Bol.com. Wat een enorm gebied vol laadplekken en enorme blauwe opslagruimtes en veel gebouwen in aanbouw. Het gaat bol.com dus blijkbaar goed. Wat brengt corona toch enorme verschillen naar boven. De een valt om en de ander kan t niet bijbenen.
In Waalwijk kwamen we bij een hele mooie kerk, Sint Jan de doper kerk. Ik heb een kaarsje gebrand voor Mik en ook een voor zn ouders. Misschien helpt t een beetje.
Natuurlijk wilden we graag een stempel in onze caminopaspoort en gingen op zoek naar de pastor/koster. Op advies van een paar oude dames hebben we de oude pastorie gevonden. Daar was iemand thuis en is op zoek gegaan naar een stempel. Hij kon alleen enorm oude stempels vinden die een reliëf maken in papier. Met een harde klap kwam de antieke stempel in ons paspoort. Bijzonder!
Toen in volle vaart naar ons ( alweer) voucherhotel. Met fiets door de gangen en nu staat de fiets geparkeerd in de gang. Whahaha… we hadden bekijks.
Hoe zorgen wij voor eten? Nou… kijk maar bij de fotos…. Hahaha… ik heb naast t potje gepiest….
Toch fijn om zelf "gewoon" te koken.
Weer een telefoontje van npo-5 en een optreden op de radio en hoppa… de dag alweer bijna voorbij.
Morgen echt weer naar huis… 🤔
Maar eerst nog morgen het laatste stuk fietsen en stiekem een voet zetten op belgische bodem!
Lieve groetjes Maria