Snel(hier)weg, 31 mei 2022
Vanmorgen vol goede moed weer inpakken want een nieuwe camping in Chartres wacht op ons. Ij worden gedropt in Versailles. Daar had ik zoveel over gehoord en dat wilde ik wel eens zien. Het eerste wat ik zag waren lange rijen bussen en auto's, toeterend en bozig door de straten rond het Chateau. Ik had t gelijk al gezien, veeeeeel te druk. Toch, nadat we op de fiets zaten, even langs gereden, al was het maar voor de foto. Toen snel onze route oppikken. Tja welke route? Freerk had iets gedownload maar dat was het niet helemaal of beter gezegd, helemaal niet. Hij is sws al geen vriendjes met routes op de telefoon en ook deze route was echt de foute. Het ging langs snelwegen en wegen recht tegen het verkeer in. Vaag stonden fietsjes getekend op het asfalt. Ik ben nogal gevoelig voor geluid en na uuuuuren in druk, heel hard langs stormend vrachtverkeer en op slechte wegen te hebben gereden was ik totaal overprikkeld en wist ik niet meer wat voor of achter was. Hoe ga je hiermee om? Elkaar de huid vol schelden, elkaar doodzwijgen, wanhopig de ander de schuld geven? We hebben alles geprobeerd maar hielp ook niet… dan maar andere strategie… We waren bijna bij Rambouillet en hebben het boekje gepakt van de véloscénie die ik met vooruitziende blik ergens in een fietstas had gegooid. Daardoor kwamen we weer op de juiste route. Eigenlijk was het al tijd om opgehaald te worden maar we wilden de dag toch goed afsluiten en nog een stukje in de natuur rijden. En inderdaad, ineens hoor je weer de vogeltjes en de krekels en glijden alle ergernissen, prikkels en wanhoop van je af. Mooi hoe zoiets werkt. De natuur zorgt echt voor evenwicht.
Deze dag was erger dan Parijs. Daar verwacht je het nog…
Maar hebben we gedacht om te stoppen? Nee, zeker niet. Het is nog steeds fijn om te fietsen. En als je op de camping komt en hebt gegeten lijken alle vervelende dingen zomaar ver weg en niet meer zo erg. En ga je vermoeid onder de douche het vuil eraf spoelen en vroeg de daktent in. We lijken wel 60😏