8 juli…is ons idee gelukt?
's Morgens dus wakker met de wind en een niet fitte Freerk. Gaan we toch?
Gewoon alles ingepakt en naar ons beginpunt gereden. We gaan zien hoe het vandaag gaat. Rustig aan en niet te ver…
Na onze start moesten we volgens de app na 200 meter rechtsaf… okee… een gravelweggetje met caminolopers… hmmm… voor fietsers?? Ach, de app zegt t dus zal kunnen toch? Al duwend en slippend en met hulp van de anderen kwamen we heel langzaam een berg op… totdat er aan t eind een trap was… naja… dat gaat niet lukken want hoe is t na deze top? Niet te doen voor fietsers dus terug… weer 45 graden naar beneden al slippend en glijdend. Onderaan het pad hebben we afgesproken deze paadjes niet meer te doen dus wordt het asfalt voor nu. Laat deze weg nou ook gezellig omhoog lopen…😝 dus we hadden t wel gehad toen we boven waren. Na even rusten kwam de spirit toch weer terug en leuke muziek erop en gaan met die banaan…
We zijn langs mooie kerken gekomen en veel pracht en praal gezien waardoor de discussie weer op gang kwam waarom zoveel …
Maar ontzettend mooi die oude gebouwen en de geschiedenis. Je kunt bijna de eerdere bevolking zien lopen en leven.
En dan komt ook de vraag waar in Nederland al die mooie gebouwen eigenlijk zijn. Alles lijkt thuis zo strak in de lak en de muren zo recht en keurig. Hier in Spanje zie je scheve deuren, verveloze kozijnen en toch is t zo mooi… huizen met verhalen, omgeving waar je nog adem kunt halen, waar niet om elke hoek iemand meekijkt…
Waar je gewoon stoeltjes ziet op straathoekjes waar oude mannetjes de dag bespreken en vrouwen over elkaars kozijnen hangen om te roddelen over die gekke Nederlanders op hun gekke fiets, hele families die de tijd nemen samen te eten aan lange tafels, siësta nemen of wij nu een stempel willen of niet…
Wij wonen in het rijke nederland, op de kop in de ratrace… om wat? Wie zou er gelukkiger zijn?
Nadat Kees ons gehaald had zagen we bovenop een berg naar onze camping een oud gebouw. 'Laten we eens gaan kijken…' Langs kronkelige bergpaadjes waarbij ik m'n ogen weer stijf dicht had ging de bus langzaam de berg op. Aan het eind een schitterend Gregoriaans gebouw met een uitzicht… woooow….
Natuurlijk dicht… toch?
Heeeeel toevallig kwam er net, toen we weer wilden gaan, een auto aanrijden. Er stapten 2 mannen uit met een 'kerkboordje'... en tegelijkertijd kwam er een oud, ielig mannetje 'opgeplopt' uit??? Zou het niet weten want het was in the middle of nowhere.
Blijkt dit de beheerder te zijn die ook engels sprak en ons uitnodigde om binnen mee te kijken. Echt… zoooo bijzonder. Die schilderingen en beeldhouwwerken… Dit had ik nog nooit gezien. Het ielige mannetje probeerde ons van alles uit te leggen en te vertellen. Tenslotte heb ik zelfs een boek gekregen… echt bijzonder hoor!
Wat een bijzondere reis…