Laatste fietsdag...
Ik heb beroerd geslapen het ziekenhuisbezoek a.s. dinsdag houdt mij behoorlijk bezig. En dat heeft effect op mijn nachtrust. Wat zal de uitslag zijn? Hoe gaat het verder?
Maar de zon kriekt de dag open en dat is erg prettig.
Inpakken en opladen gaat weer in omgekeerde volgorde. Eerst fiets in de lift, naar beneden,dan met rolstoel alle spullen, naar beneden, uitladen, dan met rolstoel weer Freerk halen, alles in elkaar klikken, optuigen en zweet loopt alweer van de rug af. Maar we fietsen t hotel weer uit… de eurovelo 3 tegemoet...
Na toch wat gezoek, wat echt vervelend is in de vroege ochtend maar blijkbaar bij ons ochtendritueel hoort, komen we weer op de goede route. Door het voetballen hangen hier allemaal vlaggen uit de ramen. Franse maar ook nog af en toe een Belgische. Ik krijg dan steeds de associatie met patat, steeds weer. Komt natuurlijk door de Belg in Groningen…
Dus eerst nog wat van de stad Maubeuge gezien en daarna bos en velden en dat zien we graag. Lekker rustig
Het schiet lekker op, ook wel eens leuk. Lekker muziekje erbij aan...
Dan een korte pauze rond elf uur met thee en brood en dan verder op naar Domaine de Blangy. Een ontzettend fijne fietsroute. Dit keer met vogeltjes, muisjes en eekhoorntjes. Geen voorbij racend verkeer en industrielawaai. Binnen no time hadden we 50 km erop zitten.
Maarrrrr voordat we op plek van bestemming zijn krijgen we toch de nodige bulten en dalen. Route soms beetje tegenstrijdig. Ze hebben in Frankrijk een ander bordje eurovelo 3 met een blauw hoekje. Dat is net een pijl maar wijst dan toch vaak de andere kant uit Niet van de route afgaan!! Maar ja, je moet toch ergens slapen.. Google is your friend maar niet altijd dus. Ook is t bereik lastig. Altijd verdwenen als je t het meest nodig bent. Wij kwamen op een modderig en glad bospad uit volgens Google die dat fietsable vond. Een soort 'roodkapjeendewolfbos'. Onmogelijk!
Toch terug en iets langer dan maar via de grote wegen. En dan pang.. wat nou weer? Spaken weer kapot… en hoeveel accu kilometers zijn er nog? Door slimme aanpak (dat betekent zo weinig mogelijk gebruik van de accu) konden we het net redden. Maar wel op de autowegen met voorbijrazende vrachtwagens... Doodeng. Daarbij slechte wegen en erg schuin lopend waardoor Maria, mede door moeheid en slechte arm , het stuur nauwelijks recht kon houden. Was loeizwaar en eng en dit laatste stuk was dus echt niet leuk.
Op de camping staat een super mooi huisje op ons te wachten en dat is wel even fijn als de puf op is.
Om half vier staat de eerste onder de douche en even later de tweede wat is dat lekker.
We besluiten te stoppen. Fiets moet gemaakt worden voor we verder gaan en we zijn te moe. Morgen zou onze laatste dag zijn. Dan maar ff hier op de camping blijven. Kees komt morgenavond en dan gaan we zondagmiddag terugrijden naar Haren.
Wat een belevenis. Thuis alles even op een rijtje zetten en zien hoe we zsm verder gaan op een sterkere fiets. Maar nu hebben eerst fysieke zaken voorrang.