6 juni 2022
Wat doe ik nu weer om 5.30 uur in het washok? Het is koud en ik ben vreselijk gefrustreerd. Eigen schuld dikke was. Wat was er nu weer aan de hand? In de daktent heb ik een uribag, makkelijk als je s nachts toch een keer moet plassen en je je tent niet uit wil. Dat ding moet je natuurlijk op een bepaalde manier op een zekere plek installeren en met een slaperige kop was dat vannacht dus het probleem. Die zekere plek was volgens mij verschoven. In elk geval was ineens alles nat. En niet een klein beetje. Dus boos en chagrijnig met de hele zooi onder de arm naar het washok. Grrrrr… ook het slaapmatje was nat. Dus zonder matje de tent weer in maar dat was zooooo koud. Volgens mij had t gevroren…
Toen het echt tijd was om op te staan was ik door en door koud en moe. Nou, dat wordt nog wat vandaag. We wilden graag zo ver mogelijk komen om morgen niet te hoeven haasten en de tijd te hebben naar Mont Saint Michel te gaan.
Vanmorgen naar onze startplek gebracht, ik al slapend, en karren maar. Het was frisjes maar droog en mooi. Ik was niet in goede hum maar blijkbaar doen mn benen t vanzelf. En best goed want voor we t weten zijn we tig kilometer verder. Zullen we proberen helemaal t eindpunt te halen? Onze rustdag inhalen en als verrassing aan komen fietsen op de camping? Dan is Nantes toch een mogelijkheid voor Yarick en Selinde. En kunnen we morgen rustigaan doen voor Mont Saint Michel.
Onderweg moest ik natuurlijk nodig plassen. En ik heb een plastuitje maar daar heb ik niet zo heeeeel goede ervaringen mee en hurken gaat niet door mn knie, en na vannacht dacht ik de oplossing gevonden te hebben. Ze hebben langs de route een soort bankjes van 1 plank en 2 paaltjes. Das makkelijk dacht ik. Er is toch niemand dus dan met de billen over de planken hoppa. En net toen ik dan zat te plassen komen er uit het niets 2 mensen om de hoek. Hoe dan?? Gewoon uit het niets verschenen zij. Ik snel m'n broek weer omhoog en toch weer t laatste beetje… m'n broek weer nat…. Grrrrrr. Een echte zeikdag vandaag. Maar ze kennen me toch niet dus nat en fluitend weer op tfietsie en verder langs de mooie vogelconcert- route…
En dan zien we opeens in de verte Mont Saint Michel. Niet zo ver meer zou je denken maar de fransen hebben een rare manier van kilometers tellen… van 159 naar 123 in 2 minuten aan begin van de route en nu van 7 naar 19… echt frustrerend daar onze accu dat niet meer zou halen dus alle ondersteuning zo zuinig mogelijk en dus aan het eind van onze krachtsinspanning nog de laatste druppel kracht eruit geperst… was echt bijna een camino op de knieeen naar de camping…
Bij aankomst alle lampjes op rood inclusief dus de onze. Wij video in de aanslag… waren ze er niet. 😶
Tegelijkertijd moet onze tent nog ingericht door het gedoe met de lekkerij en begon het te regenen. Toen gingen de lampjes uit…