Onbeperkt op de fiets zoekt de grens op….
26 februari.
De afgelopen dagen kwamen er herinneringen voorbij op facebook waarin we terug konden kijken naar vorig jaar toen we vanuit Uithuizermeeden naar Galder fietsten, op de grens met België. Het begin van onze lange tocht naar Santiago de Compostela.
In het afgelopen jaar is er veel gebeurd en zijn de kaarten een stuk minder dan vorig jaar. Toch is het fijn terug te kijken op mooie herinneringen…
"Zullen we gewoon? Tis mooi weer"
"Wat?"
"Fietsen…"
….
"Hoe dan…"
"Gewoon..."
Duzzzzzz… we gaan onze grenzen opzoeken, letterlijk en figuurlijk. Rondje Nederland langs de grens en zoeken wat onze eigen grens is. Een hele uitdaging.
Het begon al goed vanmorgen want alles in je eentje klaarmaken en bij elkaar zoeken viel echt wel tegen. Daarbij heeft mn knie kuren en is een van de katten ziek en af en toe stap je in de kots en ligt er weer een lekkere plas op de (geheel waterdicht gebarricadeerde bank). En daarbij zijn alle fietsspullen nog niet op z'n plek door de grote binnenshuise verhuizingen.
Maar met hulp van Kees zijn we toch vertrokken naar ons startpunt: Nieuwstatenzijl.
Freerk in zn verwarmde trappelzak en met 3 jassen aan en ik met mn stijve knietje en mn stresshoofd.
Heerlijk weer de wind om de oren en zowaar een mooie route. Je verwacht lange saaie dijkwegen maar er zijn schitterende natuurstukken.
Natuurlijk wist Freerk weer een alternatieve route… 🤣 na glibberen en glijden liep de weg dood. Tot de enkels in de blubber om te keren en de weg des doods weer retour. En na inwendig gevloek weer op de dijkweg onze reis vervolgd. Een nijnhaas 😉 gezien… maar misschien was het wel gewoon een jonge haas 😆, veel gewone hazen, wat soms minireetjes leken met hun gekke gespring en veel zeevogels.
In het landschap veel rechte lijnen. Zou je daardoor ook rechtlijnig gaan denken?🤪
Ik merk dat ik toch mn bril op moet gaan zetten. Alhoewel ik van alles zie, zeehonden enzo, in wat later stapels stenen bleken te zijn.
Ook zei onze telefoon dat we grensoverschrijdend gedrag hadden want we zouden in Duitsland zijn geweest. Tja… soms vervagen grenzen door de techniek. Wie weet kan dat ook in de oekraïne…😪 We hadden even niet aan de oorlog gedacht maar daar was t toch…
Bij Termunterzijl toch even wat vis gegeten en op een historische plek de stoma's geleegd. Zou wildpoepen ook strafbaar zijn?
Oterdum voorbij geraasd, bestaat toch niet meer, om ineens het landschap te zien veranderen van rustgevend groen en fluitende vogels in gigantische buizen, fluitende rookwolken en kokende bakken met? Geen idee. Bedreigend en toch ook bijzonder.
Van schrik was Freerk de route kwijt en belanden we midden in Delfzijl en Appingedam. En daar was Kees weer. Het was genoeg voor vandaag. Mijn knie was vocht aan het verzamelen om de boel te stutten en Freerk had t gehad en was vreselijk misselijk van alle inspanning.
Thuis gekomen was er weer stoma-alarm en moest alles weer overnieuw geplakt en bezakt worden.
Morgen weer? Hmmmmm…. We zullen zien of we soepeltjes uit bed kunnen komen morgen…
Maar 't begin is er.