Dag 3… Rolde- Lhee
Een super hectische dag. Vanmorgen om 8 uur stond de reparateur van onze fietslimo op de stoep. De fiets had kuren en meneer de maker moest flink aan de bak. Om half 11 zat t zadel er weer op en kon hij weer getest worden. Het werkte weer allemaal.
In de tussentijd had ik nog een opleidingsmorgen op de pc. Niet echt een moment om mn gedachte erbij te kunnen houden maar onverwacht interessante les en oefensessie.
En toen… eindelijk…. Of toch niet…. Hebben we alles, nog eventjes dit en even snel dat…. Afscheid van katten en pap en mam… pffffff
In Rolde (ons stoppunt gisteren) afgezet door het uitzwaaiteam en alles op t fietsie gepakt. Nu echt in volle bepakking. Wel even wennen met het nieuwe zadel en alles links en rechts als een kerstboom opgetuigd. Het mooie weer was weer op de fiets niet echt warm maar het was fijn. Duurde weer even totdat we weer geland waren en thuis konden loslaten, wetende dat er goed voor de dieren en ouders wordt gezorgd.
Alle dorpjes op de route kwamen 1 voor 1 voorbij. Dorpjes waar je met de auto aan voorbij vliegt. Je ziet zoveel meer op de fiets. Soms in stilte en soms met Status Quo om het tempo erin te houden. In de bochten is dit geen goede ondersteuning want bijna uit de bocht gevlogen… Toen toch maar iets klassieks opgezet… Hotel was geboekt in Lhee. Even van de route dus maar over een doorgaande weg rechtstreeks naar onze slaapplek. Ik blijf erbij dat we over de snelweg hebben gereden… volgens Freerk mocht t… maar ach… ik ging zoooo snel, ze zagen t verschil toch niet. Bij t hotel bleek de reservering niet te zijn doorgekomen. Tja… Jacobus maakt soms grapjes… uiteindelijk toch een kamer, aardige receptiemevrouw, en met de fiets voor de deur heerlijk genieten van de rust en bekijken wat de volgende route voor ons in petto heeft. Ook een b en b gereserveerd voor morgen, een apart huisje voor ons. Grappig dat t lang stil was aan de telefoon toen Freerk zei dat we onderweg waren naar Santiago.
Het was een dag zonder gesprekken met andere mensen. Op elkaar aangewezen zijn is ook bijzonder. Je kunt niet elk een andere kant uit fietsen, of ff snel vooruit rijden. Je kunt wel net doen alsof je elkaar niet verstaat… 😉
Al met al blijft t een bijzondere uitdaging.
Warme groetjes
Maria