Eindelijk toch onderweg
Een rare week met vervelend nieuws over de gezondheid van Freerk. Ik, die nog steeds niet mag werken wat ook veel stress oplevert...
Hoe zet je dat om naar wat positiefs? Je beslist om " gewoon" alvast naar Santiago de Compostela te fietsen.
En zo binnen 2 dagen alles opzij gezet en gewoon gaan.
Vandaag de eerste etappe, Uithuizen naar Eelderwolde. Na 's morgens nog een cursusmorgen te hebben gehad, 2 gesprekjes met oogradio en radio noord en alles op de fiets te hebben gepakt met schelp op de fietstassen, heeft Kees ons naar Uithuizen gebracht waar onverwacht een uitzwaaiteam ons een "buen camino" ging wensen. We mochten zelfs met de rolstoelfiets in de kerk om Jacobus te vragen om over ons te waken. Dat was een bijzonder moment. Fietsen in de kerk... en voor t zingen.....
Onderweg straffe wind tegen, ondanks de zon toch fris met onze snelheid.... Het duurde toch wel eventjes voordat we onze cadans weer hadden gevonden. Alles loslaten is best lastig. Met muziek van Ede Staal crossten we dwars door t Groningerland
Plassen en plein publiek ook best een dingetje onderweg en dus ff snel... tja...plasgootje stroomde de verkeerde kant uit... broek nat.. ach.. waait wel droog.
Ook grappig om met volle bepakking gewoon door onze stad te rijden. Korreweg, enorme drukte in het Plantsoen en langs mn ouwe middelbare school( willem lodewijk), mn ouwe studentenhuis die er niet meer was, Niemeyer en t stadspark ( wat kaaaaal geworden...)
Nu uitgeblust op de bank na een lekkere bord pasta. Morgen lekker verder. We hebben er zin in
Dit gunnen we meer mensen. Je hoofd leegmaken, rust vinden, weg van de haast en het jachtige leven. Wij zijn vast niet de enige die dit leuk vinden. We hopen dat we een inspiratie kunnen zijn voor anderen. Laat je niet tegenhouden en geloof anderen niet dat iets onmogelijk is. Onbeperkt op de fiets!
Liefs Maria