12 nov 2022
Op de fiets reden we vanmorgen door een kleine wereld. Verder dan een paar meter konden we niet om ons heen kijken. Je hoort de ganzen maar ziet ze niet. Je ruikt rook maar waar komt het vandaan? Alsof je in een bol zit waarin de rest van de wereld naar buiten toe langzaam vervaagt. Alleen waar je op dat moment was ontvouwde zich jouw wereld van het moment. Verstillend. Leven in het nu?
Na een tijd in deze mooie beperkte wereld te hebben gefietst gaat deze bol toch benauwen, je wil weer de ruimte. Helemaal als je onderweg hoort dat 'een paar kilometer verderop' de zon is gesignaleerd. Ons plan was naar het noorden te gaan, richting Eernewoude maar nadat we in Roden naar de 'oude Vrijbuiter' zijn geweest zijn we toch maar naar 'beneden' afgeslagen, de zon tegemoet.
En warempel, de zon deed z'n best om met zijn stralen de mistige zaken te vinden en langzaam likte de zon alle nevel weg, zo mooi te zien door de kalende bomen die de stralen niet meer tegen konden houden. De nevel hield zich aan de bomen vast en verstopte zich in het veld maar de zon had geen genade. Ook de schuilplaats van de dieren in het bos werd langzaam verraden en boven de mist verschenen de kopjes van de reeën.
De temperatuur schoot omhoog en het zonnetje speelde met de overgebleven blaadjes aan de bomen. Onder ons trok een deel van Drenthe voorbij.
Sinterklaas en pieten gespot bij een geheime locatie en na de gebruikelijke foto's en uitwisseling van pepernoten gingen we weer verder. Na vele vergeefse pogingen om een slaapplaats te krijgen kregen we een plekje in een herberg. Hoe ironisch als je Maria heet, er was wel plaats in de herberg!
We moesten nog een behoorlijk stuk fietsen en de zon was op stap met de maan en het werd erg donker. De overgebleven nevel spreidde zich snel uit en maakte gebruik van de temperatuur die kelderde tot vrieskou-achtige laagtes. In het pikkedonker en in gezelschap van witte wieven kwamen we verkleumd in onze herberg aan. Liggend op een zolderkamertje met op de gang een deelwc en een deeldouche voelen we ons student… we studeren levenskunde. En laat nu deze herberg een mooie naam hebben: 'herberg Het volle leven'
En nog steeds blijft fietsen zoooo leuk…