12 maart
Zaterdagochtend… we gaan de grens weer opzoeken. Te overmoedig? Misschien. We zullen zien hoe t gaat. Kees is nog vlakbij en kan ons bij calamiteiten en paniekaanvallen gewoon halen… toch? Laat mij maar in die waan…
Het begint weer met gedoe… koud water. Net nieuwe ketel maar toch geen druk genoeg. Gelukkig heeft Freerk's verpleegkundige niet alleen verstand van stoma's en wonden. Is dit een teken dat we beter toch niet kunnen gaan? No no, we geloven in tekens maar niet in deze… we gaan gewoon.
Dus alles maar weer in de fietstassen gepropt. 1 nachtje weg. We hebben veel meer dan 10 dagen naar Frankrijk op de fiets… maar ja, de hele stoma-santekraam moet mee. We gaan t zien… spannend. Elke keer als we weggaan voelt t weer anders. Ene keer ga je overspannen weg en andere keer spring je fluitend op de fiets. Dit keer denk ik dat de kosmos wel een handje helpt… ( of Kees natuurlijk 😉)
Dan gaan we op pad. Eerst even kijken naar zooooo leuke puppies🥰. Doen… niet doen??😶
Vervolgens maakte Freerk van de route naar ons beginpunt in Pieterburen weer een speurtocht🤪.
Dan eindelijk de fiets opbouwen en rond half 2 zitten we dan eindelijk op ons fietsie. Na een paar kilometer is er een keuze in de route binnendijks of buitendijkse. Maria wil graag het Wad zien want aldoor aan 1 kant fietsen is best saai af en toe, dan heb je de hazen, konijnen en vogels wel gezien. Maar nu blijkt dat dijken scheef omhoog lopen… hmmmmm… dat betekent ook nogal scheef aflopend naar dat Wad. En waar een rolstoelfiets niet goed in is, is in scheef wegdek. Dat kost enorm veel kracht en stress. Na veel inwendig gescheld en gefoeter, na wat wel uren leek te duren en zelfs kilometers lopen met mn manke knietje, kwamen we eindelijk levende wezens tegen (1tje met een geweldige snor, daar kon die van Freerk echt niet tegenop!😜). Met hulp van deze twee geweldige heren kwamen we op en over de dijk. Een erg lastig stuk van ons pad.
Wat hebben we hiervan geleerd? We gaan noooooit meer langs omlaag lopende dijken fietsen🤨 maar ook dat we kunnen doorzetten, moeten vertrouwen op elkaar en de kosmos. En dat is een uitdaging. Helemaal voor Freerk als je dan niet mee kunt helpen en af en toe het wad wat erg dichtbij komt.
En daar gaan we weer full speed. In Lauwersoog even een stop voor thee, koffie en deel-kibbeling. Met zicht op de haven is dat wel leuk. Dan weer door, zo dicht mogelijk bij de dijk langs voor zover dat kan. We knabbelen langzaam de 'kop eraf' van ons rondje Nederland.
Geregeld moeten we door vrij smalle hekjes die natuurlijk vaak de verkeerde kant opengaan en erg heuvelachtig zijn… Bij Paesens was een erg lastige doorgang. En, hoppa, weer een paar super lieve engeltjes om ons deurtje open te houden en ons erdoor te slepen. Dat is toch geweldig! Wat sterkt dat ons vertrouwen dat er zoveel behulpzame en oprecht geinteresseerde mensen zijn. Ze namen de tijd voor een praatje waarbij zij zeiden onder de indruk te zijn van onze inspanningen. Lief he? Ook de stichting komt ter sprake en geheel spontaan trekt een dame de beurs en overhandigd ons een donatie! Unieke actie. Bedankt lieve 'onderweggers' Sterk spul die fishermans friends. Dan dient zich een probleem aan, de accu is bijna leeg en de reserve blijkt niet vol te zijn. Spannend dus maar gelukkig hoeven we niet zo ver meer en redden we het net.
Onze slaap lokatie komt in zicht… maar eerst moeten we nog langs de alsmaar pratende en verhalen vertellende eigenaar van onze rolstoelvriendelijke 'vrienden op de fiets'-lokatie Werkelijk, hij hield niet op. Eindelijk zou hij ons binnen laten. Diep grind, diepe drempels, opstapjes, laag bed, geen douche etc. Ik denk dat hij bedoelde dat er vriendelijk gesproken werd tegen de rolstoel. Erg komisch maar erg lastig dus.
We zouden ook eten kunnen koken, dus groente meegesleept en pasta. Helaas. Waarschijnlijk is koken hier zoiets als warmmaken in de magnetron. Dus werd het rauwe groente met goodnoodles. Gelukkig hadden we nog drop en nootjes 🥴
Straks met Freerk in de ijskelder die hier badkamer heet, proberen alles uit te spoelen zodat we dat morgenvroeg niet meer hoeven te doen. Experimentje… Douchen kan dus niet… en ik sla ook maar over… brrrrr… ik waai morgen wel schoon in de zeewind.
Maar kijk de foto's… ook Jacobus is hier, jacobsschelp in de wasbak! Helaas zittie vast…😁
Hopelijk kunnen we een beetje slapen. Het huis is van rond 1600 maar ik betwijfel of er nog geesten zijn. In elk geval niet als ze slecht ter been zijn… whahahaha